Bij Willem Karssenberg, Wilfred Rubens staan verslagen van het Kennisnet onderzoek web 2.0 als leermiddel. . Ook Patrick Koning heeft onderzoek gedaan naar het gebruik van web 2.0 door leerlingen.
Ik wil het iets minder serieus beschrijven met een praktijkvoorbeeld.
Gebruik dus mijn eigen kinderen (17, 22 en 24) als referentiekader voor de inzet van web 2.0 in hun dagelijks leven. Mijn oudste zoon is al vanaf december aan het werk in Frankrijk. We hebben meestal contact via SMSjes en de telefoon, hij heeft een Franse pre-paid kaart gekocht en ik bel hem. Bellen naar het buitenland is trouwens niet echt goedkoop. Daarnaast plaatst hij zeer regelmatig foto’s op Facebook en maakt daar vrienden en laat berichten achter. Mail gebruikt hij zelden (alleen naar de “oudjes”af en toe). Nu is hij vandaag jarig en ik dacht kom ik geef hem een Ning, nodig via Hyves, Facebook en alle omwegen zijn vrienden en vriendinnen uit om er actief iets achter te laten.
Da’s nie gelukt. De bijdrages van mijzelf en lidmaatschap van mijn partner en de 2 andere kinderen (met bijdrage) maar verder bijna niets.
Hoe dat komt? Een Ning is heel makkelijk te gebruiken je aan te melden (zou dat het zijn?) en een bijdrage te plaatsen.
De jongste zoon is zijn telefoon al een tijdje kwijt, rustig dus en goedkoop….Hyves en MSN zijn zijn communicatiemiddelen (dus ook geen mail). Mijn dochter blogt en is ook actief in Hyves en MSN, zij gebruikt de mail wel regelmatig om dingen door te sturen….iets actiever dus.
Alledrie trouwens gebruiken ze YouTube wel heel regelmatig om snel even een muziekje of cabaretier te luisteren/kijken. Maar daar blijft het echt wel bij, ze weten dat ik Blog maar of ze dit ooit lezen?
Zouden de zogenaamde digital immigrants dan harder werken aan de digitale integratie dan de digital natives omdat de immigrants erbij willen horen en bang zijn dat ze iets missen?
Menu
Eén reactie
Reacties zijn gesloten.