Focussen en doelgericht zijn…

Vrijdag hadden we onze laatste georganiseerde bijeenkomst in de master leren en innoveren.
Daar kwam mijn onderzoek, de verzamelde data, concepten, institutionaliseren, open of gesloten codering, interview leidraad….aan de orde.
Gelukkig werd het gesprek, waarvan ik dacht met 10 minuten klaar te zijn, opgenomen. Vandaag heb ik alles teruggeluisterd en de aantekeningen van het gesprek met mijn studiecoach ook verwerkt in de agenda.
Wat maak ik me een zorgen over van alles en nog wat, schrijven, schikken, schrappen en structuur. Het moet maar zo…..
Een aantal opvallende dingen en besluiten deel ik hier omdat ik denk dat ik bij lange na niet de enige ben die zo worstelt en waarbij de angst om het hart slaat.

Toen ik vorig jaar augustus mijn go/no go onderzoeksvoorstel indiende, was het allemaal theorie en op papier. Wat ik nu weet en toen nog niet wist is echt onvoorstelbaar. Want als ik toen geweten had…wat ik nu weet…had ik het dan niet allemaal slimmer aangepakt? Doordachter en gestructureerder?

Waar sta ik nu…en waar ga ik naartoe?
Ik heb met mijn studiecoach stevige deadlines gesteld voor het inleveren van delen van de thesis. Dat betekent dat ik met verschillende onderdelen in onderzoek en analyse heel hard moet doorwerken. Haalbaar, maar wel met trillende knieën.
Ik ben zo brutaal geweest de extern beoordelaar en mijn opdrachtgever een mail te sturen met daarin het bericht dat ik op 25 september 2015 ga afstuderen.
Aan de slag dus….

Het 4e portfolio
Op 31 augustus moet ik (parallel aan de thesis) mijn 4e portfolio inleveren.
De vorige portfolio’s heb ik geschreven omdat het moest. Ook schreef ik naar de beoordelaars toe.
Voor dit portfolio stel ik mezelf de vraag (na de tip van mijn studiecoach) wie ben ik als innovator.
Bij de feedback van het vorige portfolio stond een opmerking dat ik meer in de context en met mijn collega’s moet delen en praten (dus niet alleen Tweeten en bloggen).
Helaas voor de opleiding, heb ik geen collegiale context zoals mijn studiegenoten. Ook is de “innovatieopdracht” niet ontstaan op mijn werkplek maar door de goedheid van een opdrachtgever. Terugkijkend denk ik dat ook daar forse slagen gemaakt zijn, maar dat ik daar te weinig zicht op gehouden heb. Die context en de innovatieopdracht laat ik los.
Ik ga dus het portfolio en de verplichte 2 verhalen met daarin een of twee keuzemomenten, vanuit mijn eigen context schrijven. Dit was ik….dit deed ik, dit leerde ik….dit ben ik  nu.

Tip van mijn studiecoach.
Zou het niet handig zijn om offline te gaan en in plaats van de praktijkmens Karin even de rol van de onderzoeker Karin te nemen. Lees niet alles, wees er niet altijd en focus focus focus.
Ook dat ga ik doen….niet helemaal offline…..maar minder online.

En wat dit betekent voor mijn werk? Harder werken op de dagen dat ik werk….want in tegenstelling tot lerarenbeurzen en vervangingsregelingen….de schoorsteen bij mij moet gewoon roken.

Naijler: ……en NEE leren zeggen 🙂