Eigenlijk was ik niet van plan om er over te schrijven, de boosheid en teleurstelling was te groot om er op een goede manier op te reflecteren. Want dat doe ik als ik blogposts als deze schrijf. Reflecteren op mijn handelen, mijn leren en mijn ontwikkeling. En ik geef het toe…..soms ook de frustratie van me af schrijven.
Het laatste stukje van de studie gaat met vallen en opstaan. Dat betekent dat – nu de feedback met droge ogen en minder emotie teruglezend – ik er echt op het nippertje was. Maar dat, het portfolio nog niet goed genoeg was om mezelf tot Master Leren en Innoveren te laten kronen.
Het onderzoeksverslag bevatte best veel “foutjes”, dat heb je als je zo eigenwijs bent om in de zomervakantie door te willen gaan. Hoopgevend voor mezelf is wel, dat er een reparatieslag gemaakt moet worden in de thesis maar dat de feedback zo uitgebreid is, dat ik dat (samen met mijn critical friends) binnen nu en 3 weken voor elkaar moet hebben.
Het portfolio was andere koek, daar moet ik nog heel fors mee aan de slag en moet ik voor mezelf de “ik vind er iets van” uitknop even vinden. Schrijven om te slagen …en verder niets.
Wat ik afgelopen vrijdag bij het horen van de uitkomst het allerergste vond, de knauw die mijn zelfvertrouwen kreeg, een heel diepe knauw.
Daarna vond ik mezelf alleen maar heel zielig en tekortgedaan en ging daarbij natuurlijk zoals altijd de oorzaak buiten mezelf zoeken. Daarna ook weer eens even lekker een potje oneerlijk vergelijken met mijn studiegenoten, werkzaam bij een baas in loondienst. Een groot deel van de opleiding werd zowel in tijd als in geld gefaciliteerd en ik moest alles zelf betalen.
Boos op alles en iedereen en natuurlijk vooral op mezelf…..
Gelukkig heb ik een keukentafellief die me rijk van treurdrank voorzag….en zulke lieve, opbeurende mails, reacties, belletjes, hulpaanbod en de Florina Blokland Verwennerij van vandaag.
Dus …….dank netwerk en dankzij mijn netwerk……. heb ik me aangemeld voor een tweede poging….
Ik ga voor goud, begin december.
Daarna vind ik er wel iets van….
5 reacties
Zeker, alles komt goed schatje!
Je blog over het OECD rapport vind ik zeer master-waardig. En menig MEd-er heeft niet zo’n zelfreflecterend vermogen als jij.
Toch vreemd dat beoordelingen zo’n impact hebben op iemands zelfvertrouwen. Zo herkenbaar. Leuk onderzoekje voor na de master 😉
Ik ben toch wel benieuwd wat bij jullie dat portfolio inhoudt. Als ik dat zo lees is dat toch iets heel anders dat ons beeldverslag met zelfbeoordeling.
En dat goud … Dat heb je bijna voor het grijpen. X
Je schrijft “Schrijven om te slagen …en verder niets”.
Dat deed me denken aan de manier waarop studenten op de lerarenopleiding hun portfolio vulden. Niet uit intrinsiek gedrevenheid, intellectuele belangstelling of de diepe wens om zich in professionele zin te verbeteren maar vooral om de punten te verdienen.
Dus vooral niet schrijven wat je er zelf van vindt, vooral ook niet eerlijk zijn…. maar gewoon schrijven wat je denkt dat die ‘ander’ wil horen.
Is dat erg? Ja dat is erg. Als het #onderwijs verworden is tot napapagaaien wat men wil horen dan klopt er iets niet. Studenten kregen meestal na een tijdje wel door dat je om je punten te krijgen je het spelletje mee moet spelen. Misschien is dat ook dan het bewijs van competent…. play the system:-)
Maar goed dat is dan weer een heel ander verhaal…:-)
@willem, daarom gaf ik aan….eerst afstuderen en er dan wat over vinden. Natuurlijk blijf ik een eigenwijze dwarsligger en zoek de grenzen op…maar nu eerst 5 credits 🙂
@judith….onderzoeken is ook zo bereleuk…alleen die schrijverij achteraf 🙂 dank voor je compliment over vorige blogpost!!!
Ja Willem ‘play the system’ dat advies heb ik ook gekregen en dat is ook wat ik uiteindelijk gedaan heb.
Toch wringt het bij mij dat je op een Master Leren en Innoveren waar je hoort, discussiert over het stimuleren van de intrinsieke motivatie van studenten (en docenten), activerende leervormen onderzoekt, (peer)feedback als ‘heilig’ wordt verklaard het beoordelen uiteindelijk gewoon verwordt tot afvinken van beoordelingscriteria. Dit klopt niet naar mijn gevoel. Juist op een MLI verwachtte ik een vernieuwende manier onderwijs, onderzoeken en beoordelen. Die verwachting is bij mij niet helemaal uitgekomen (en we hebben ook echt hele leuke leerarrangementen gehad).
Beoordelen hoort erbij, maar laten we het dan ipsatief doen 🙂 (iets wat ik niet op de MLI heb geleerd maar van onze lector professioneel beoordelen).
Dit is mijn leerervaring. Ik weet van medestudenten dat zij juist de duidelijke beoordelingscriteria als handvat gebruikte om hun opdrachten te maken. Ik was daar wat eigenwijzer/eigenzinniger in 🙂
Reacties zijn gesloten.