En weer doorrrrrrr

Het kost me moeite om weer een ritme te krijgen na de vakantie.
Niet alleen qua werk, want dat hoort er gewoon bij, maar qua leven en regelmaat.
Natuurlijk komt dat ook omdat ik voor de zoveelste keer weer 100 ballen tegelijk in de lucht probeer te houden.

Texel
De afgelopen weekenden stonden in het teken van ‘de appel oppoetsen’, oftewel het huis van mams verkoop klaar maken. Tijdens mijn vakantie hebben de kinderen er al forse slagen gemaakt. De buitenboel gerepareerd en geschilderd, de huiskamer gewit en al heel veel losse spullen weggedaan of verzameld.
Vorig weekend ben ik op donderdag heengereden met de KarinVan om de laatste klusslagen te maken. Het voelt gek, slapen op de oprit omdat het huis ontzield is.
Omdat ik het gevoel had dat we oeverloos door zouden schuiven met dozen en spullen, heb ik een vrijdag een 6 kuub container laten plaatsen in de tuin. We hebben dus dat weekend gebruikt om heel erg veel weg te gooien. Gelukkig zijn alle gevoelige en persoonlijke spullen al bij mij thuis, maar toch…het blijft lastig. Telkens vroegen we ons af waarom er zoveel rommel in de kasten is blijven staan. Oude kapotte strijkijzers, koffiemachines, kabels en meer. Wasmiddelen en schoonmaakmiddelen waar hele volksstammen tien jaar mee vooruit kunnen.

Op zondagmiddag lag de hele container tot aan de nok vol en voelde ik dat ik naar huis moest. Elke keer een beetje meer afscheid nemen van mams, van het huis en zelfs van Texel.
Dit weekend hebben we een laatste slag gemaakt en is het huis schoon en verkoopbaar.
Nu maar hopen dat de makelaar het ermee eens is en zijn taken gaat oppakken.
Dit hoofdstuk van afhandeling moet zo snel mogelijk afgesloten worden!

Practice what you preach.
Omdat zowel Paul als mijn moeder wel wat, maar niet alles geregeld hadden, waar het gaat om de afhandeling na het overlijden, wil ik dat beter geregeld hebben.
Vooral om mijn kinderen te ontzien en om hen richting te geven in wat ik wil en wat niet, heb ik mijn testament aangepakt en ben ik bezig met een formeel notarieel levenstestament.

Mijn eis aan de notaris was echter wel dat er verwezen wordt naar een bijlage (codicil) die jaarlijks geactualiseerd wordt.  Reden daarvan is, dat levenswensen fluïde zijn. Wat ik nu vind, hoeft over een jaar niet hetzelfde te zijn. Om dan telkens veel geld uit te geven aan een notaris om bij te stellen, gaat me te ver.
Het testament is een makkie en standaard met wat kleine eigen wensen.
Het levenstestament is andere koek. Daarin staat ook beschreven wat er moet gebeuren als ik wilsonbekwaam zou worden. Als ik ziek wordt en niet meer zelf kan beslissen en wie dan wel mag beslissen.
Het is een brei van ingewikkelde zinnen, zinloze dichttimmeringen en juist ontbreken van zaken die ik wel dicht wil timmeren.

Ik denk dat notarissen zichzelf in leven houden met het zo ingewikkeld mogelijk maken van die zaken en dat de eventuele gevolmachtigden altijd een notaris nodig hebben om uit te leggen wat er staat. Dat ga ik dus niet laten gebeuren. Als er een definitief concept ligt van beide formele documenten en ook van het codicil ‘Geef leven aan mijn dagen’ ga ik dat delen met de kinderen. Begrijpen ze wat ik bedoel (en wat er staat)?
Dan pas geef ik er een (dure) klap op.

Mooie ontwikkelingen zijn er ook
Al vanaf de rompslomp afhandeling na het overlijden van Paul, wilde ik iets doen met de opgedane ervaring. Wat ik inmiddels weet over de wet- en regelgeving en nabestaandendesks, maakt dat ik mezelf als ervaringsdeskundige durf neer te zetten. Om dat vervolgens te vertalen in een aanbod of een dienst, speelt al een jaar door mijn hoofd.

Soms vallen de dingen op zijn plek en dat is nu ook het geval.
Growing Emmen is een ondernemersbroedplaats met ruim 250 leden, daar ben ik sinds december 2021 lid van. Er zijn verschillende kenniscirkels en er is heel veel ruimte om te netwerken.
Net na mijn vakantie heb ik een eerste overleg gehad met Tineke Verjans en Silvia Draaijer, zij hadden het plan om nabestaandenservicedrenthe te starten. Heel brutaal heb ik aangegeven om aan te willen sluiten en niet alleen kennis te delen.

Het resultaat is dat we met ons drieën ook werkelijk als team aan de slag gaan met de nabestaandenservice. De website is op een haar na klaar en her en der deel ik de link en het aanbod al (ook hier dus). Vanaf september (of al eerder als er zich iemand aandient) gaan we live.

Wat zou het mooi zijn als dit een succes zou worden, hoewel ik het ook vreselijk spannend vind.

• Kan ik het aan om nabestaanden te ondersteunen?
• Hoeveel energie en tijd gaat dat kosten?
• Past het bij mijn huidige werkzaamheden?
• Hoe verder als ik de allergrootste stap ga zetten, verkopen van Alteveer en terug naar de Randstad?
  (voor de zekerheid heb ik de domeinnaam van filiaal Utrecht al vastgelegd)

We gaan het zien en ervaren
Ik heb in elk geval de knop met link al toegevoegd aan deze website.