Een nieuwe huisgenoot: Skip

De meeste ‘meelezers’ weten het inmiddels, want ik spam Twitter en Instagram vol met updates en foto’s.

Afgelopen donderdag ben ik geslaagd voor de sollicitatie naar een hondje. Skip (de OK Boomer). Ik had de hoop vanwege Corona al opgegeven en was bijna van plan me uit te schrijven bij verhuisdieren en dierenasiel nieuwsbrieven. Elke keer als ik dacht, dat is een leuke hond…viste ik achter het net. Iedereen wil een hond tegenwoordig.

Toen kwam via het dierenasiel Drachten een Boomer voorbij.
Weer klom ik in de mail, weer stuurde ik de motivatiebrief mee. In tegenstelling tot de vorige keren, had ik vorige week zondag een eerste kennismaking. In Drachten (een uurtje rijden) mocht ik Skip meenemen voor een rondje. Omdat er zoveel ‘kleine’ waarschuwingen waren (angstig, niet over hem heen hangen, niet aanraken tijdens het lopen enzovoort) vond ik het toch prettiger om het samen te doen. Bij terugkomst in het asiel ben ik natuurlijk in de volle omkoopstand gegaan en bleef lekkers aan Skip geven. Zou het dan toch?

We hebben gelijk een tweede afspraak gepland en donderdagmiddag mocht ik weer een rondje met de hond.
In de dagen voorafgaand kreeg ik een onrustige ‘nesteldrang’, want ik had echt niets voor een hond in huis. Wat als hij me helemaal niet aardig vond? Dan zou ik met de spullen blijven zitten. 

Wie niet waagt…

Een reisbench in de auto en op naar Drachten.
Daar herkende Skip me gelukkig en vond het prima dat ik hem, ondanks de wind en regen, meenam op een rondje.
YES, ik wil je mee naar huis nemen voelde ik de hele tijd.
Het spannendst was eigenlijk of hij wel mee wilde en hoe hij autorijden vond. Geen enkel probleem bleek. Hij draaide even en viel daarna gewoon in slaap.

Gek genoeg of juist niet…..is Skip vanaf het eerste moment thuis in Alteveer.
Het kussen dat ik in de huiskamer gelegd had, werd door mijnheer door de kamer gesleept naar een betere plek (voor de haard). Op kantoor weet hij dat de fleecedeken vlak naast mijn stoel ook een prima plek is. De bench in de bijkeuken is zijn nacht plaats en ook daar heeft hij geen enkel probleem mee. 

Ook de eerste visiteronde heeft al plaatsgevonden, want Skip houdt niet zo van vreemden, maar Willem en Aly zijn inmiddels twee keer langs geweest en hij vindt het best spannend, maar eigenlijk went hij snel aan mensen in huis. Het is bij een beetje blaffen en soms wat grommen gebleven.
Best eng vind ik dat….want ik zou juist wat meer naar buiten willen en wat meer her en der op bezoek. Dat wordt de volgende queeste.
Want Skip is niet heel dol op andere honden…..maar volgens mij komt dat ook gewoon goed.

Ik was echt even van slag, zulke blije reacties en meelevende mensen op Twitter en in de app. Het voelde gek genoeg ook alsof er een schepje extra rouw bijkwam, want wat zou Paul van Skip gevonden hebben?
Er moet nog echt regelmaat en ritme komen in deze nieuwe setting. Niet alleen voor Skip, maar ook voor mij is het allemaal anders, gezelliger maar ook wel even wennen. Ik moet vier keer per dag de deur uit voor een rondje.
De vroege ochtend ronde (8 uur) en de late avondklok ronde zijn echt genieten, ook met wind en regen.
Op naar nieuwe avonturen

Meet Skip..(met dank aan Willem Karssenberg voor het filmpje)