Een andere auto kiezen, emoties niet thuisgelaten.

Omdat mijn Seicento ineens kilometers moet vreten op de dikke Nederlandse wegen, kwam ik er na een week al achter dat het Calimero complex dagelijkse kost werd (overigens NOOIT een reactie ontvangen van betreffend bedrijf). Mijn auto is te klein en te licht en onzichtbaar voor de dikke vette vrachtwagens die niet alleen mij van de weg drukken maar ook met vaste regelmaat gewoon de regels van inhalen zwaar overtreden. Ook zat ik af en toe juichend in de auto, in de veronderstelling dat mijn snelheid echt al ging lijken op de ervaren leasebakrijders, echter een afwijking in de teller van ruim 20 km maakte dat ook daar het enthousiasme wat inzakte. Op zoek dus naar een andere nieuwe lieveling. Als je niet “merkengeil” bent en ook de ballen verstand hebt van een auto is het moeilijk om op jacht te gaan. Natuurlijk speelt geld een zeer grote rol. Mijn keuzelijstje (had kunnen mindmappen natuurlijk) was klein: 2e hands, iets groter dan de Seicento, geen lening dus de spaarpotbeperking, het oog wil ook wat, dus geen burgertruttenschuddertje. Kijk, en die laatste overweging is natuurlijk een emotionele en zou absoluut geen rol mogen spelen.
Gisteren na wat surfen (man, man, man weet je wel hoeveel occasions er zijn?) op weg naar de verkopers, daar ging het al fout, ik werd verliefd op de auto waar ik thuis al een geestelijke date mee had. Bij aankomst in de regen, eerst Martin (de verkoper) gevraagd even de deuren open te maken om te kijken, lichtmetallic blauw ook van binnen en toen keek ik omhoog……een vinyl dakje….ook aan de buitenkant…..het zou toch niet zo zijn dat dat eraf kan. Dat had ik niet moeten zien. De proefrit was heel onwennig want het is een halfautomaat. Waar laat ik mijn linkerbeen en mijn rechterhand was eigenlijk het enige dat me bezighield. Bij terugkomst de offerte laten maken en keurig zeggen dat we er even over na zouden denken. Op naar de 2e garage omdat kiezen uit 1 geen kiezen is. Een propere Polo met een pittige pookje, lekker pittig geschakeld en stevig op de weg. Ja en? Grijs, ook van binnen, donkere bekleding, geen toeters en bellen, gedegen Grundlichkeit dus.
Ach weet je, bij de thuiskomst met een mondelinge en een schriftelijke offerte, wist ik het wel en heb gebeld naar Martin….wie weet iets van de prijs af? Zegt hij dat MIJN auto weg is voor een proefrit…en ik zeg dus: haal die vrouw uit MIJN auto…die is verkocht. Of dat allemaal slim is? Natuurlijk niet, goeie verkoper en slechte zakelijke overwegingen maar hij is zoooo schattig en blauw!
Nu de handtekening nog gaan zetten, dus geestelijk al een nieuwe auto maar fysiek nog niet. Geniet dus maar even mee van mijn voorpret:
Een nieuwe blauwe schicht, voici le C3 Pluriel Sensodrive.