Drentenieren een nieuwe categorie

Ik merk dat mijn blogposts lang niet meer altijd over onderwijs en onderwijs met ict gaan.
Dat zal de tijd van het jaar of de tijd van ons leven zijn.

De afgelopen periode (eigenlijk sinds de kerstvakantie) staat ons leven in het teken van…#vertrekken. Omdat mijn eerste blogpost op deze site bijna 10 jaar geleden startte met hèhè de keuken staat, mag ik van mezelf ook de perikelen van verhuizen hier bijhouden. 

Nu was een weblog ooit bedoeld als een digitaal dagboek, dus daar doe ik dan even aan mee.
Wees gerust…het zal geen dagelijkse kost worden.
Juist omdat ik mijn weblog ook zie als een extern geheugen is het dus logisch dat ik ook soms dingen beschrijf die niets met onderwijs te maken hebben.

Eigenlijk heeft het bloggen over de verhuizing natuurlijk wel met mijn werk te maken.
Nu kan ik (naast de mooie opdrachten die ik al heb en natuurlijk houd)  mijn focus voor nieuwe opdrachten en bijvoorbeeld nog meer LeerKRACHT scholen, alvast leggen op een ander deel van het land.
Drenthe, Overijssel, Friesland, Groningen….here I come.

Van idee naar werkelijkheid.
Toen ik dit jaar van mijn heidagen terugkwam, merkte ik dat ik moeite had met het altijd aanwezige geluid van auto’s en de haastende mensen. Het eeuwige file rijden op snelwegen (vooral naar Rotterdam) ging me opbreken.
Nou hadden mijn keukentafellief en ik het al vaker gehad over verhuizen en wat ruimer in buitenruimte wonen, maar toch.

Wanneer je in onderwijs werkt, zijn schoolvakanties leidend. Dus als we wilden vertrekken moest het NU en anders volgend jaar.
Na een gesprek met de bank en wat rekensommen, lieten we onze vaste makelaar Mark ook even langs komen.
Kort en goed…op 1 maart kwam ons huis te koop en gingen wij ook actiever op zoek naar een ander huis.
De huizengekte in deze omgeving, maakte dat we ons geen zorgen over aan- en verkoop data hoefden te maken.

Ons huis werd vorige week maandag verkocht en afgelopen vrijdag kochten we ons nieuwe huis. Natuurlijk zijn er nog haken en ogen (bouwkeuringen, centenkwesties en ontbindende voorwaarden). Maar wie koopt er nu een huis zonder dat vooraf doorgerekend te hebben.

Van de stad naar een dorp
Als ras Utrechtse ben ik de 10 voorgaande verhuizingen niet verder van Utrecht af geweest dan 15 kilometer. Utrecht, Nieuwegein, IJsselstein, Nieuwegein, Leidsche Rijn.
Dat gaat vanaf 1 juni (om en nabij) anders worden.

Alteveer (gemeente de Wolden) is vanaf juni onze woonplek. Zoals er op Twitter al gegrapt werd, we gaan Drentenieren. Nou ja..mijn keukentafellief…ik werk gewoon door. maar misschien iets minder uren dan nu.

Het grote ruimen is begonnen.
We waren eigenlijk al begonnen met weggeven,  weggooien en ontspullen. Dat gaat nu nog iets sneller en (voor mij tenminste) makkelijker.
Kast voor kast geven we het meeste weg en soms gooien we weg. Oud papier bij oud papier en restafval bij restafval.
Wat hebben mensen toch een verzameldrang en weggooi angst.
Vooral omdat het gekochte huis iets kleiner is en we woonkeukenloos worden, puzzel ik nu al met de tafels en stoelen.
Door tierelantijntjesarm en boeklozer te worden, wil ik proberen het aantal kubieke meters inpakken te beperken.
In ruil voor het (onbeschoft) grote huis, krijgen we nu een fantastische tuin.

Met de inburgeringscursus ‘wonen in een dorp in Drenthe’ moet nog ik beginnen.
Ik vind dat  trouwens best spannend!