D’r zit weer muziek in

Gisteren riep Bertus Meijer ons op, om voor een Jazz top 2000, nummers aan te leveren. Hij heeft een eigen radioprogramma op donderdagavond, waar ik soms een tikkie van meeluister.
Als mijn vaste Vives Columnist, waar hij met een scherpe pen onderwijsstukkies schrijft, vind ik het zo geinig om daar een andere kant van hem te zien en horen.
Hij heeft ook gewinkeld in de collectie CD’s van mijn keukentafellief om daar vooral de Jazzmuziek uit te vissen..

Ik heb helemaal niets met Jazzmuziek.
Dat was hier thuis een eeuwig gespreksonderwerp. Natuurlijk kreeg ik geduldig uitgelegd wat het verschil tussen alle jazzstijlen was en waarom het juist zo mooi was om naar te luisteren. Ikzelf vind het vaak klinken of de muzikanten hun instrumenten nog aan het stemmen zijn, maar dan toch blijkbaar al begonnen zijn. Een beetje door elkaar toeterend, met een kwast op de trommel vegend en wat mompelen.

We vonden een gulden middenweg.
Hij moest luisteren naar wat ik mooi vond en andersom. Wie het stuur in handen had, was de eigenaar van de muziekkeuze. Vaak zat ik dan de rit uit, luisterend naar zwaar klassieke muziek, oude hits (alle muziek van na 1960 was voor mijn keukentafellief bagger) of Jazz.
Misschien dat ik daarom ook zo graag autorijd, want mijn spotify lijst, Bagger en een beetje Bagger zijn me heilig. Hij gruwde ervan.

Vaste regel was ook, wie kookt mag de muziek kiezen. Bij het pannenkoeken bakken galmde alles van Acda en de Munnik was, door het huis. (zingt zo lekker mee). Serieus, wij hadden kaasfondue muziek, mosselmuziek en Frans gerechten muziek. Bij speciale gelegenheden hoorde speciale muziek.
Praten over muziek was dus een vast gegeven in het huishouden hier. Waarom vind je dat dan goed of mooi en leg eens uit wat de componist of uitvoerend artiest ermee wil vertellen.

Door de jaren heen heb ik heel wat Jazzfestivals met hem bezocht en geleidelijk aan kwam er een soort gewenning. Toch probeerde ik hem ook uit te leggen waarom ik Jamie Cullum fantastisch vind, niet zonder Acda en de Munnik kan en de vrienden van Amstel live een van de feesten is, waar ik ooit nog eens heen wil. De vaste vrijdagmiddag borrel inleiding: Ik voel me sexy als ik dans van Nielson, kon hij uiteindelijk met een glimlach op zijn gezicht uitzitten.

Ingewikkelde keuzes
Bij zijn afscheid – waar ik voor zijn dood dreigde met André Hazes – was de muziekkeuze dan ook vreselijk ingewikkeld. Je wilt iets over zijn leven vertellen en de muziek moet daarbij horen. Zijn dood, zijn muziek.
Met hem is de muziek uit mijn leven verdwenen.
Sinds zijn dood is het stil in huis, er wordt geen muziek gedraaid.

Bertus zette me gisteren muzikaal weer aan.
Welke nummers zouden er nou in een lijst moeten staan, die een tegenwicht vormen voor die echt ingewikkeld jazz en blues?

Toots’Autumn leaves, was een van de nummers die bij zijn afscheid gedraaid werd. Dat was het eerste dat ik mailde. Ik kon het gisteren voor het eerst in ruim twee jaar met een melangolische glimlach uitluisteren.
Verder zoekend, want er moet iets toegankelijkers tussenstaan, mailde ik met een link naar Gregory Porter en eentje naar Jamie Cullum. Ja ja, jazz fans…..ik weet het….te easy en te slick. 

Eigenlijk moet dit nummer ook in de Jazz top 2000 van Bertus.
Een beetje van mij en een beetje voor mijn keukentafellief.
Zitten voor de Blues, van Acda en de Munnik

Dank Bertus….je zette me weer even aan tot muziek luisteren.