Je ziet ze nog wel, soms….van die mensen naast de chauffeur, die een kaart op schoot hebben.
Och, die gouden frustratietijden, rondje Parijs. Wie heeft het niet meegemaakt……schat….daar stond echt Lyon. Schat, hier had je linksaf gemoeten, geloof ik.
Als vrouw ben ik er ook nog zo een die de kaart omdraaide….we rijden van Nederland naar het zuiden dus van boven naar beneden. Dat betekende dus de eerste paar keer dat ik de chauffeur naar links dirigeerde in plaats van naar rechts.
Tegenwoordig kijken we eerst op Google Maps waar we naartoe willen, zetten de TomTom aan als we gaan rijden en de bijrijder verveelt zich te pletter.
Toen wij vorige week in 2 auto’s reden (een mannen- en een vrouwenauto) werd ik zelfs door de mannen (achter ons) met veel misbaar geattendeerd op het feit dat de 150 meter nog niet op waren en ik dus 1 hotel te vroeg de oprit op ging. Ik de TomTom, hij de Google maps.
Waar zijn de verdwalingen, verwensingen en verassingen gebleven?
De charme van het zoeken van een overnachtingshotel is ook al weg. We openen de app. Booking.com zoeken in de omgeving, laagste prijs hoogste ster en klikken op boeken. Waar zijn de tijden dat je door onooglijke uitgestorven dorpen reed en al wat paniekgevoel begon te krijgen als je bij de eerste schemering nog steeds het bordje Hotel nergens zag?
Waar zijn de tijden dat je eindelijk een hotel vond en er dan achter kwam dat de kraan drupte, het bed piepte en het ontbijt uit een kop koffie en een kleffe croissant bestond. Nee eerst even de reviews kijken en onder de 7 gaan we er niet zitten.
Internet is leuk en maakt het leven een stuk makkelijker maar zeker niet spannender.
Ik hoorde deze week op een terras een meisje van een jaar of 18 vragen: waar is Mauritius? Haar vriendin gaf als antwoord: ‘dat is toch een van de bovenwindse eilanden’.
Topografie blijft dus belangrijk om droog te oefenen op school…..want in de echte wereld hoef je niet te weten waar Oegstgeest ligt….dat weet TomTom toch en anders OV9292 wel.