Utopie is een ideale wereld die niet bereikt kan worden, een onmogelijke werkelijkheid, een wensdroom. Ook kan een utopie een ideaal aanduiden waarnaar gestreefd wordt, bijvoorbeeld in de politiek of filosofie. Een utopie die gekenmerkt wordt door technologie is een technologische utopie. Het tegengestelde van een utopie is een dystopie of anti-utopie.
Begin van leven
Vanmorgen las ik in de krant dat de Gezondheidsraad screening van erfelijke aandoeningen voor alle wensouders aanbeveelt. Vooral bij wensouders die in een risicogroep vallen.
Er worden al jaren prenatale onderzoeken gedaan (ook in de tijd dat ik zwanger was), vlokkentest, vruchtwaterpunctie en veel echo’s.
Als je kinderen wilt, moeten het ook perfecte kinderen zijn.
Natuurlijk gun je niemand een kind met ernstige gebreken en de zorgen die ouders hebben als ze toch de pech hebben dat er iets niet goed is, zijn onbeschrijfelijk.
Emotioneel is het niet te bevatten als je het zelf niet aan de hand hebt gehad.
Toch heb ik soms moeite met de gedachte dat het leven maakbaar is.
De ontwikkelingen gaan nog steeds door als het gaat om het vervullen van de kinderwens.
En we doen er alles aan om een gezond kind op de wereld te zetten.
Het hospitaliseren van de zwangerschap en de bevalling is denk ik ook een gevolg van die gewenste maakbaarheid….niets wordt er aan het toeval overgelaten.
Vervelend verhaal
Ooit hoorde ik een ouder op het schoolplein tegen de moeder van een zoontje met Downsyndroom zeggen: waarom heb je het kind niet ‘weg laten halen’ toen je erachter kwam dat hij zo geboren zou worden?
De maakbaarheid van het leven is in dit geval ook uitsluiten en oordelen over keuzes die mensen maken.
Aan het einde van het leven
Hoe zit het met ouder worden inclusief de bijkomende gebreken en de (on)mogelijke keuzes.
Niet alleen gewoon ouder worden, maar ook ongeneeslijk ziek zijn.
Mijn keukentafellief had een van de gemeenste kankersoorten die er is en hij wist dat er weinig keuzes waren om er vanaf te komen. Alles om de tumoren af te remmen om maar zo lang mogelijk te kunnen blijven leven.
Zijn keuze was om alles te proberen, ongeacht de gevolgen voor de kwaliteit van leven.
De maakbaarheid van het leven was een utopie want de kanker (en de gevolgen van de giftige behandelingen) was sterker.
We worden allemaal veel ouder, er wordt alles aan gedaan om ook maar zo lang mogelijk te blijven leven.
Nog te weinig stellen, we onszelf en de ander, de vraag over de kwaliteit van leven, wanneer is het genoeg?
En als je nu vindt dat het genoeg geweest is?
Het zelf beslissen over een bewust gekozen, goed en georganiseerd levenseinde, dat is nog een Utopie.
2 reacties
Amen! Daar heb je helemaal gelijk in, maar ik denk wel dat we over zo’n 20 jaar om dat pilletje mogen vragen… voor een zelfgekozen en bewust einde!
Een kind screenen zou voor mij niet betekenen dat ik het perfecte kind wil, maar dat je je kind voor zoveel mogelijk pijn en verdriet wilt behoeden. Weten dat je kind een ziekte heeft, waarmee het een moeilijk en pijnlijk leven, mogelijk kort, heeft en dat voorkomen door het niet te laten komen, dat is in mijn ogen ook liefde voor je kind. En dat heeft niets te maken met een volmaakt kind te willen. Het is meer dat je diegene die je het liefst op de wereld zal zijn, niet in pijn en ongelukkig wilt zien.
En natuurlijk kun je met zo’n screening niet alles zien en voorkomen, maar sommige dingen wel.
Zien dat je kind pijn heeft en moeite met leven, vind ik één van de moeilijkste dingen als ouder. Het lijkt me ook moeilijk om te zien bij je geliefde.
Dat het leven niet maakbaar is, weet ik verder maar al te goed en ik kan me nogal ergeren aan influencers, die doen voorkomen alsof dat wel kan. Door te manifesteren ofzo. Brr.