Bezoekers aan de NOT die ook af en toe op Twitter keken werden wel heel nieuwsgierig naar het verhaal van de #gulden. Dieter Möckelmann is de vader van dat idee. Toen ik donderdag op de NOT was, was ook het eerste wat ik deed…zoeken naar een gulden.
Dieter heeft het me uitgelegd…kijken of ik het kan samenvatten.
Wij (de oudjes) kennen de gulden, sterker nog we rekenen nog wel eens stiekem terug…zo da’s duur (in guldens). Eigenlijk is dat “oud denken”, wij hebben dus een ander referentiekader dan laten we zeggen de jongeren tot 18 jaar. Nou is er niets mis met oud denken, maar wel met het verschil in referentiekaders tussen scholen en leerlingen.
Dieter heeft een zakje met guldens (en de slimmerik heeft er natuurlijk een sticker opgeplakt) en deze deelde hij tijdens verschillende gesprekken uit. Als je hem nu uitnodigt op je school of binnen je organisatie om eens te praten over hoe hij je kan helpen bij allerlei Onderwijs en ICT en social media vraagstukken ruilt ie de gulden om voor een euro…de volgende stap naar het nieuwe denken.
Ik wil geen reclame maken voor hem als bedrijf of mens dat heeft ie niet nodig. Ik wil reclame maken voor die onvoorstelbare massa 1-pitters (ZZP’ers) die op heel veel creatieve manieren zichzelf weten te verkopen en in hun levensonderhoud voorzien.
Bij veel onderwijsinstellingen ontbreekt het aan de ruimte, mogelijkheden en de wil om creatief te zijn. Ook diensten als PR en Communicatie laten zoveel mogelijkheden onbenut (wacht nog op een nieuwe afspraak met mijn oude club) en stellen zich eerder op als huisstijl politie dan als ondersteunende facilitator. Oud denken!
Oh en Dieter, ik leen je foto even (voor wat hoort wat)
