CVI 2016 even terugkijken en wat maars

Voor mij startte de CVI conferentie met de preconferentie over lectoraten in het mbo Het leuke ervan was dat Henk Ritzen hier de gastheer was. Henk was ook de beoordelaar van mijn thesis in de master leren en innoveren en zo was de cirkel voor mij even rond.

In een wereld café setting zijn we met de (grote groep) deelnemers het gesprek aangegaan over de waarde van lectoraten in het mbo, de samenwerking met hbo lectoren en de waarde van onderzoek in het mbo. In het hbo bestaan sinds ongeveer 10 jaar lectoren en lectoraten. In een lectoraat wordt praktijkgericht onderzoek verricht met als doel het verbeteren van onderwijs. Het mooie aan een lectoraat vind ik zelf dat er een kenniskring van zowel interne als externe deelnemers ontstaat.

Binnen mbo instellingen zijn er inmiddels veel mensen die naast hun werk een mastergraad behaald hebben en de in deze master opgedane (onderzoeks-)kennis niet altijd kunnen inzetten in hun dagelijkse praktijk. Ook voor deze mensen met nieuwe kennis en ervaring zou een lectoraat (desnoods…of zelfs mooier) in samenwerking met een hbo een professionele uitdaging zijn.
Een beeld en tekstverslag volgt vanuit de gedeelde adviezen en tips die uit deze preconferentie naar voren zijn gekomen.

Logisch was het dus om de eerste conferentie workshop naar de sessie over practoraten te gaan.
Even de formele beschrijving van de website http://www.practoraten.nl/ gehaald.
“1. inspirerende onderzoeksomgeving / ontdekkingscentrum / ‘skills lab’ in het middelbaar beroepsonderwijs.
2. platform voor praktische innovatie / kennisuitwisseling met ruimte voor de onderwijsinstelling om zich te profileren.”

Ik ken het practoraat Sociale Media van het Mediacollege in Amsterdam al een hele tijd en met name Jorick Scheerens is daar voor mij een voorbeeld van een practor.  Jorick is ook een kei van een ambassadeur en heeft laten zien hoe een practoraat op te bouwen en te laten bloeien.

In de sessie werden vier leden van de stichting ieder mbo een practoraat bevraagd.
Wat ik zelf jammer vond is dat de hullie/zullie sfeer er te vroeg in kwam. Zo werd hbo lectoren verweten dat zij een academische publicatiedrang hebben en dat onderzoek niet altijd volgens de academische standaarden zou hoeven plaats te vinden. Studenten zouden onder de hoede of in opdracht van een practor ook zelf moeten kunnen onderzoeken, oefenen en hun skills moeten kunnen oefenen. Practoraten worden op dit moment vooral in samenwerking met het bedrijfsleven ingericht.
Hoe krachtig zou het  zijn om (als het beestje maar een naam heeft) in de practoraten ook de docenten hun onderzoeksvaardigheden te laten vergroten, of bij te laten houden. Direct bij een ingeslagen innovatie onderzoeken wat werkt. Dat kan groot of klein onderzoek zijn, als het maar praktijkgericht is.

Ook jammer vond ik de ongelukkige keuze van het voorbeeld practor Pierre Wind, bij het practoraat van Mondriaan. Nog ongelukkiger vond ik het onderzoeksvoorbeeld van studenten horeca die iets over met of zonder zout onderzochten. Onderzoeken is dan iets anders dan onderzoeken, dus hier zou wel een degelijke definitie wat een practoraat is en wat er gebeurt niet verkeerd zijn.
Ik denk dat nummer 2 van de hierboven beschreven definities gevaarlijk op de loer ligt. Bij niet weloverwogen keuzes wordt een practoraat eerder een marketingtool voor mbo instellingen dan een kennis/ontdekkingscentrum waar kennis ontwikkeld, onderzocht en gedeeld wordt.
Maar voor zowel lectoraten als practoraten is de tijd rijp.

Gelukkig hoef ik niet alle presentaties die ik bijwoonde te beschrijven, want er was ook heel wat armoede te zien. Zowel inhoudelijk (de titel dekte de lading niet) als het pakken en vasthouden van de aanwezigen. Kom op….power point mag…echt…..maar een uur staan zenden als we het hebben over onderwijsinnovatie met ict, dat kan niet meer. Activerende presentatie vormen zou bij een aantal presentatoren op het rooster van hun professionalisering mogen komen.

Een positieve uitschieter was (na dreigende grappen en grollen) de presentatie van Ashwin Brouwer over de ontwikkeling van leereenheden. Hij beschrijft zelf de inhoud en de keuzes op de cvi weblog. Wat ik mooi vond is dat er werkelijk leereenheden ontwikkeld worden aan de hand een ontwerp model (in dit geval het 4C-ID model) en een opdracht/probleem uit de praktijk. De praktijk is leidend en betrokken bij de leereenheden als opdrachtgever.
Ook zag ik hier de kracht van leraren die een masteropleiding volgen.  Ashwin past het geleerde (onderwijsontwerp) van zijn master direct toe in de praktijk.

Mijn laatste sessie (ja ja ik sla er weer wat over) was het college van Marc van der Meer, die haarfijn maar met een bloedvaart de vinger op de zere plek legde waar het de innovatiekracht van mbo betreft. In een uur durend college deed hij verslag van wat hij gezien en ervaren had in de conferentie.
Dit was een sessie die ik vol aandacht en verwondering onderging en waar ik van genoot…..maar die vanwege de snelheid en massa informatie wat denk- en nalees werk mijnerzijds vergen.

Het Noorderpoort toonde zich een uitstekend gastheer. Vooral de avond was gevuld met foodtrucks, muziek en goed gezelschap. We hebben het daarna in het hotel zoals gewoonlijk nog even dunnetjes nabesproken.

Maar…..
Het wordt tijd voor CVI om de management conferentie en de onderwijsconferentie in elkaar te schuiven of explicieter te scheiden. Wat mij betreft gingen teveel sessies over bedrijfsvoering, onderwijslogistiek en sturingsinformatie. Die onderwerpen horen thuis op de managementconferentie. Slechts 1 sessie over Virtual Reality en 2 sessies (dan ook nog eens in dezelfde ronde) over Gamification bijvoorbeeld. Natuurlijk is het verschil in ontwikkeling van scholen als het gaat om innovatieve of andere werkvormen logisch. Maar een aantal presentatie(beschrijvingen) gaven me een déjà-vu gevoel…..naar 2004 of 2006.

Nog een maar….
Ik heb al eens gemopperd over de prijs. Mij kostte de conferentie bijna 1.000 euro. Wanneer een beetje mbo dan 40 mensen naar de conferentie laat gaan is dat 40.000 euro.
Misschien zou het mooi zijn als scholen eens kijken wie er gaan (leraren of staf).
Wat deel je IN de organisatie als je terugkomt en hoe doe je dat?
Wat spreek je met elkaar af over bezoek aan workshops?
Misschien is een soort onderzoeksopdracht een optie, zodat je niet met 4 mensen van 1 school in dezelfde sessie gaat zitten klitten.

Een laatste maar..
Voor een aantal mensen is Groningen ver weg. Maar voor mensen uit Groningen is Den Bosch even ver weg.  Wanneer je dan om 14.00 uur en masse aan je stutten trekt (de file voor, op tijd thuis voor het eten of ik heb het wel gezien), heb je geen respect voor veel (collega)presentatoren. Zij staken veel tijd in een presentatievoorbereiding. Daarnaast was het dan een best duur dagje (14.00 uur tot 14.00 uur) professionalisering. Ook nog eens een waar zonder controle van werkelijke aanwezigheid en aanwezigheidsduur iedere deelnemer weer zo’n mooi certificaatje met bio puntjes ontvangt om in het lerarenregister op te nemen.
Mwah….ik vind daar wel iets van…..

In plaats van ja maar…een ja en!
Dank Addy, Annemarie en Ellen….en natuurlijk Noorderpoort.
Op naar 2018, weer naar het noorden….geef mij maar meer Syb van der Ploeg!