Crosspost: Over een schrijvende blogger en bloggende schrijver

Via wat zijkanalen heb ik een paar schrijfopdrachten die in publicaties gaan verschijnen. Het gaat er niet om waar en wat, maar over het verschil tussen schrijven en bloggen, waar ik nu tegenaan loop. Als ik een weblog schrijf, doe ik dat (tegenwoordig) in Word met spellingscheck, maar ik weet van mezelf dat er zeer regelmatig kromme zinnen en komma/punt ellende te zien is.
Dat maakt op een weblog niet veel uit, geen redactie en soms een reactie. Sterker nog, dat maakt dat je een bepaalde schrijfstijl ontwikkelt, die mijns inziens alleen op een eigen weblog mag.
Bij het schrijven van publicabele opdrachten is dat anders.
Allereerst, ga je ervan uit dat je lezerspubliek veel groter is. Je kunt ook bij het schrijven, ondanks het feit dat je een doelgroep voor ogen hebt, niet goed inschatten wie het gaat lezen. Zijn het kenners van datgene waarover je schrijft, dan wordt je afgebrand, want de beste stuurlui staan aan wal. Sla je de plank mis omdat je te hoog over of juist te gedetailleerd schrijft, raak je de lezers kwijt.
Het voordeel van een blogpost is (wat mij betreft) dat het kort , snel en actueel moet zijn. Dat kan ook, want ik schrijf nu en 5 minuten later publiceer ik.
Bij publicaties zit er meestal nogal wat tijd tussen schrijven en verschijnen, dat maakt het zeker als het over ICT of Web weet ik veel gaat, lastig…het is zo snel achterhaald.
Daarnaast zitten er over publicaties altijd zeer stevige redactieslagen, waarbij het vertrouwen in de redacteur/-trice heel groot moet zijn, voor wat betreft zijn/haar kennis en kunde.
Al met al….ik ben er achter gekomen dat ik aardig kan bloggen, misschien ook wel column waardig kan schrijven, maar publicaties van 800 tot 2500 woorden, is voor mij nog heel pittig.
Het maakt me ook onzeker of ik nou actief gastblogs ga schrijven of me aansluit bij een collectief. Al doende leert men natuurlijk, maar moet ik mezelf in deze niet al te lekkere professionele situatie ook nog vallen en opstaan op de nek halen?
Heel jaloers (nou ja figuurlijk dan) lees ik mee met de bloggende schrijver Petepel die prachtige fictieve en non-fictie blogposts schrijft.
Maar ook jaloers (en natuurlijk trots) op de zeer creatieve Jacob Jan Voerman, de denker, die mij met een cadeau verraste
Oh wat heb ik nog veel te leren….maar ik blijf 100% mezelf.