Categorie: Drentenieren

Ik durf te wedden dat ik dat al eerder als titel voor een blogpost gebruikte.
Vanavond kreeg ik een “zeldzame” aanval van opruimzin en heb dus mijn werkplek geschoond.
Nou ja…opgeruimd en een aantal andere acties gepleegd.
Ik heb mezelf een lekkere (tweedehands) leunstoel beloofd, omdat het meer mijn denkplek moet worden.
Mijn keukentafellief is heel veel thuis en ik merk dat ik plek zoek waar ik even alleen kan zijn.

Op de een of andere manier start ik het nieuwe jaar ook altijd graag met een ruimactie.
Dat betekent dat ik een groot whiteboard verplaatst heb en er een scrumbord van gemaakt heb.
Dat doe ik al digitaal maar toch is het lekker om constant geconfronteerd te worden met de to do’s.

Eens zien of ik ook het bloggen ook gewoon weer alledaags kan maken.
Natuurlijk moet het dan wel zo zijn dat jij als lezer er ook iets aan hebt, want een beetje reflecteren in het wilde weg is geen bal aan voor jou als lezer.

Voor vanavond zo’n 1^e januari in 2018 is het voldoende om iedereen die dit leest een heel gelukkig, gezond en goed 2018 te wensen.

Dit is een ‘te lang laten liggen’ blogpost, maar beloofd is beloofd.

Vorige week hielden we open huis voor vrienden en bekenden. De verhuizing naar Drenthe tijdens de ziekte van mijn Keukentafellief maakte dat we hen wat verwaarloosd hadden.

Hoewel ik gek ben op cadeautjes, vond ik dat voor deze gelegenheid ‘het er zijn’ van de mensen belangrijker.
Lees verder

Wie Kent de weg, zo heet het huis dat wij gekocht hebben.
De huidige bewoners nemen de naam van het huis mee. De naam betekent iets voor hen en er hoort een verhaal bij. Dus vanaf 1 juni is ons huis naamloos, tot wij een nieuwe naam op de gevel hangen.
Ik vind dat het huis een naam verdient.

Nou kunnen we natuurlijk onze voornamen samenvoegen of vreemde dingen gaan bedenken.
We kunnen ook effe winkelen door de standaard namen: Huisje Weltevree, Rust Roest, Johanna, Carpe Diem, Vrij en blij…..weet ik veel.

Help eens mee!

Wanneer je een leuke/mooie/passende naam weet, dan graag met uitleg.
Dan kunnen wij er weer een verhaal bij vertellen.

Ik merk dat mijn blogposts lang niet meer altijd over onderwijs en onderwijs met ict gaan.
Dat zal de tijd van het jaar of de tijd van ons leven zijn.

De afgelopen periode (eigenlijk sinds de kerstvakantie) staat ons leven in het teken van…#vertrekken. Omdat mijn eerste blogpost op deze site bijna 10 jaar geleden startte met hèhè de keuken staat, mag ik van mezelf ook de perikelen van verhuizen hier bijhouden. 

Nu was een weblog ooit bedoeld als een digitaal dagboek, dus daar doe ik dan even aan mee.
Wees gerust…het zal geen dagelijkse kost worden.
Juist omdat ik mijn weblog ook zie als een extern geheugen is het dus logisch dat ik ook soms dingen beschrijf die niets met onderwijs te maken hebben.

Eigenlijk heeft het bloggen over de verhuizing natuurlijk wel met mijn werk te maken.
Nu kan ik (naast de mooie opdrachten die ik al heb en natuurlijk houd)  mijn focus voor nieuwe opdrachten en bijvoorbeeld nog meer LeerKRACHT scholen, alvast leggen op een ander deel van het land.
Drenthe, Overijssel, Friesland, Groningen….here I come.

Van idee naar werkelijkheid.
Toen ik dit jaar van mijn heidagen terugkwam, merkte ik dat ik moeite had met het altijd aanwezige geluid van auto’s en de haastende mensen. Het eeuwige file rijden op snelwegen (vooral naar Rotterdam) ging me opbreken.
Nou hadden mijn keukentafellief en ik het al vaker gehad over verhuizen en wat ruimer in buitenruimte wonen, maar toch.

Wanneer je in onderwijs werkt, zijn schoolvakanties leidend. Dus als we wilden vertrekken moest het NU en anders volgend jaar.
Na een gesprek met de bank en wat rekensommen, lieten we onze vaste makelaar Mark ook even langs komen.
Kort en goed…op 1 maart kwam ons huis te koop en gingen wij ook actiever op zoek naar een ander huis.
De huizengekte in deze omgeving, maakte dat we ons geen zorgen over aan- en verkoop data hoefden te maken.

Ons huis werd vorige week maandag verkocht en afgelopen vrijdag kochten we ons nieuwe huis. Natuurlijk zijn er nog haken en ogen (bouwkeuringen, centenkwesties en ontbindende voorwaarden). Maar wie koopt er nu een huis zonder dat vooraf doorgerekend te hebben.

Van de stad naar een dorp
Als ras Utrechtse ben ik de 10 voorgaande verhuizingen niet verder van Utrecht af geweest dan 15 kilometer. Utrecht, Nieuwegein, IJsselstein, Nieuwegein, Leidsche Rijn.
Dat gaat vanaf 1 juni (om en nabij) anders worden.

Alteveer (gemeente de Wolden) is vanaf juni onze woonplek. Zoals er op Twitter al gegrapt werd, we gaan Drentenieren. Nou ja..mijn keukentafellief…ik werk gewoon door. maar misschien iets minder uren dan nu.

Het grote ruimen is begonnen.
We waren eigenlijk al begonnen met weggeven,  weggooien en ontspullen. Dat gaat nu nog iets sneller en (voor mij tenminste) makkelijker.
Kast voor kast geven we het meeste weg en soms gooien we weg. Oud papier bij oud papier en restafval bij restafval.
Wat hebben mensen toch een verzameldrang en weggooi angst.
Vooral omdat het gekochte huis iets kleiner is en we woonkeukenloos worden, puzzel ik nu al met de tafels en stoelen.
Door tierelantijntjesarm en boeklozer te worden, wil ik proberen het aantal kubieke meters inpakken te beperken.
In ruil voor het (onbeschoft) grote huis, krijgen we nu een fantastische tuin.

Met de inburgeringscursus ‘wonen in een dorp in Drenthe’ moet nog ik beginnen.
Ik vind dat  trouwens best spannend!