Geleidelijk gaan de deuren weer open en durf ook ik weer naar buiten. Op de een of andere manier geeft dat lucht, licht en ruimte.
Natuurlijk zat iedereen binnen en kon heel de wereld niet doen waar ze zin in hadden, maar ik ben ik….en niet de wereld.
De eerste ronde proefkamperen zit er op.
Op mijn KarinBlogt weblog heb ik een aparte categorie gemaakt waar ik verslag wil gaan doen van de ervaringen. Nog steeds staat met (nu iets dikker) potlood in de agenda om begin juni voor een volle maand de deur in Alteveer achter me dicht te trekken.
ERUIT!
Sinds we weer mogen, ga ik meer naar buiten en de drempel om ergens naartoe te gaan wordt steeds lager. Vorige week zelfs een heus boekenfeestje ter ere van ons boek alle dagen digitaal, niet alledaags, dat ik afgelopen jaar samen met Mariëlle van Rijn (mijn maatje van LearningROCKS) schreef.
Het feestje vond plaats op de IPON, de onderwijsbeurs die door de uitgever van Vives Magazine georganiseerd wordt.
Ik was dus twee volle dagen onder de pannen en heb massa’s mensen gezien en gesproken. Gelukkig werd er op Skip gepast en had ik een fijne slaapplek bij Laura in Utrecht.
De emoties en soms heftig (fysiek pijnlijk) verdriet borrelen op zulke momenten op. Het besef dat je nergens je verhaal kwijt kunt, niemand je criticaster is en je ook altijd weer in een leeg en koud huis thuiskomt went nooit.
Maar ik ga door dus…
Afgelopen weekend was ik op Texel, want mijn moeder werd 92 jaar. Vooral haar andere kijk op het leven, hoe ze zich voelt, haar heftige vasthouden aan zelfstandigheid en de niet gevoerde gesprekken, maken dat dit extra veel energie kost. Een soort emotionele verharding denk ik altijd als ze weer over ‘het echte’ gesprek heen dendert.
Je gaat weer een eigen leven leiden en maakt je los van je verdriet: verder komen we niet in onze een-tweetjes.
Moeilijk, maar ik heb besloten dat ik het er maar bij laat.
Dan is thuiskomen eerlijk gezegd best fijn…..niet op je tenen lopen en niet het puntje van je tong af hoeven bijten.
Rijden maar….
Wouter deelde dinsdag de quote:
There are many ways to go forward but there is only one way to stand still.
Al met al rijdt mijn levenskarretje momenteel met een gestaag gangetje naar voren. Soms een gat in de weg…soms Paul weer eens uitfoeterend omdat ik alles alleen moet doen en hem echt op de gekste momenten zo verschrikkelijk mis
Gemiddeld genomen, geef ik mijn leven momenteel een zeven. Ach, beter dan een zesje toch?
Op naar de paasdagen waar ik met de KarinVan in Zweeloo sta.
Alleen, nou ja samen met Skip. Weer een hobbel te nemen…..maar gek genoeg heb ik er reuze zin in.
Ik heb mezelf in elk geval beloofd vooral lekkers mee te nemen en mezelf gewoon eens te verwennen. Ook moet ik niks…..mag ik alles!
Wandelen, fietsen maar ook gewoon op een stoeltje voor de KarinVan zitten.
Oh ja…..kijken of ik alleen de voorluifel er aan kan hangen…dat is wel een toedoetje!
Fijne Paasdagen!
2 reacties
Hi Karin, het wordt een weekend met mooi weer, dus je zal vast genieten.
Op campings is er altijd wel iemand die je kan helpen met de luifel.
Mijn dochter staat met gehuurde camper met man en 2 kinderen op een camping bij Wolfheze. Ik blijf in Amsterdam en ga wel wat fietsen en mensen opzoeken.
Ik wilde samen met Sophia een camper kopen, maar het probleem is hier in Amsterdam dat je niet dicht bij huis een staplek hebt. Ik snap je verdriet om Paul. Nooit eerder zulke soulmates gezien. Wens je evengoed mooie dagen, dapper hoor!
Verhaal niet kwijt kunnen………niemand is je criticaster,…….thuis komen in een koud huis…. Als ik het lees komen er allerlei gedachten op. Als jouw woorden een beetje zijn ingedaald heb ik vooral gedachten van “wat goed dat je het ons laat weten”. Knap Karin. Maar ja, …………! Ik herken de niet gevoerde gesprekken.
Ik heb ooit geprobeerd met mijn (inmiddels overleden) broers, (12 en 2 jaar ouder) in gesprek te gaan over hoe dat ging bij ons thuis, …….vroeger. Over hoe ze het beleefd hebben, ons gezin, jus pan op tafel, het soep bord was ook het “dessert”bord, hoe keek jij naar ma/pa, uit zijn zaak moeten vanwege zijn ziekte……. De heren vonden het niet nodig om daar ook maar iets over los te laten. Ze wilde bier en bitterballen op het terras op de Beestenmarkt in Delft waar we geboren en getogen waren.
Eruit Karin, deuren open en naar buiten. Verplaats je af en toe wel in wat Skip wil enzo. Ik zie hem “denken”: weer naar buiten, weer 4 dagen in zo’n vochtige, tochtige tent…..Liefs, Jaap
Reacties zijn gesloten.