Briefje aan Paul: Vlaggen en lintjes

Hoi Plaap…

Koningsdag vandaag, vanwege Corona, net als vorig jaar geen kleedjes, zolder zooi en de door jou zo gehate tompoucen.
Gelukkig maakten wij er nooit zoveel van, we gingen misschien ergens een rondje rommel (Vreeswijk, De Meern, Zuidwolde), maar meestal was het klussen in de tuin of gewoon een vrije dag.
Het is (achteraf) sowieso wel fijn dat wij niet zoveel tradities en routines hadden.
Dat scheelt met moederdag, Hemelvaart en Pinksteren straks een hoop geneuzel.
(die Laaperdag gaat vast niet door…..en ik ga er ook never nooit meer bij aansluiten)

Wel ging altijd de vlag uit, met een oranje wimpel.
Vandaag deed ik het voor het eerst niet. Er was niks om te vlaggen.
(Wees gerust…..op 4 mei gaat de vlag echt halfstok en op 5 mei vol in de wind.
Ik weet dat je dat zo gewild zou hebben….herdenken en vieren.)
4 mei, acht uur.
Dat zal wel een lastig moment worden. Voor het eerst zonder jou naar tv kijken….de Waalsdorpervlakte. Net als vorig jaar zal het weer sober zijn, want we zijn nog lang niet uit de Coronashit. Maar alleen proberen te herdenken waar jij echt op  4 mei zo heilig in volhield, dat is wel pittig.

Coronagedinges
Oh, ik heb mijn eerste prik binnen, Astra Zenica, bij de huistarts.
De dag erna was het was even minder vanwege de bijwerkingen. Zeker, omdat ik al eens trombose en longembolie had, moest ik even slikken….wat als?
Maar alles voor meer vrijheid en bewegingsruimte.
Ik zit al ruim een jaar redelijk opgesloten. Eerst omdat jij een kwetsbare zieke was en we dus vooral een besmetting wilden voorkomen, nu omdat alles gewoon al heel lang op slot zit.
Soms speelt me even door het hoofd, wat als je er nog geweest zou zijn en nu die hele ellendige weg nog zou moeten bewandelen? Uitgestelde zorg, volle IC’s en dan beelden van vandaag met overvolle parken en dwarse ikkies.

Het gaat echt beter met me….meestal.
De zwartste randjes zijn, na de vorige blogpost, wat minder scherp geworden. Uit de dip ben ik nog niet helemaal, ik ben even bewust aan het lezen, doen en nadenken.
Dat is ook een van de redenen dat de vlag niet uitging vandaag.
Het alleen zijn valt me zwaar en ik heb besloten er een handje hulp bij te vragen.
Helaas heeft het handje hulp Corona, dus ik moet even geduld hebben.

Over dat handje hulp vragen, dat is zo verdomde moeilijk!
De tuinman deed zijn werk en stuurde een rekening van bijna 1000 euro. Ingecalculeerd, maar toch even slikken.
De waterleiding naar de buitenkraan is stuk…ik moet dus over mijn hulpvraag angst heen om Ramon even te vragen het te fixen.
Twijfelend vroeg ik Michel vorige week het gras even te doen….want die eerste maai is wel een klusje.
Er moet nog een berg afval uit de garage weg
Ik moet uitzoeken of ik wissel van energieleverancier…doe ik dat NA of VOOR de eindafrekening?
Die bus….waar ik helemaal niet in weg wil, moet toch rijklaar gemaakt worden.

Ik ben niet de enige….maar het blijft zo moeilijk!
De uitwisseling van hoe dingen aan te pakken en in welke volgorde, dat mis ik. Alles moet ik alleen bedenken.
Met de andere Karin (die morgen een nachtje komt logeren) zat ik afgelopen zondag ook in zo’n gesprek. Het is zo verdomde frustrerend om alles zelf te bedenken en op te lossen. Vooral als je je realiseert dat je er hulp bij nodig hebt, omdat dat gewoon veel slimmer is.
Natuurlijk deed ik de afgelopen drie jaar bijna alles in en rond huis, maar ik mis jouw ‘Wil je een tip’ vraag zo.
De oplossing was altijd: ieder zijn vak….de schilder schildert, de loodgieter loodgietert….maar toen hadden we geld…..nu moet ik echt plannen en oppassen dat het allemaal niet uit de klauwen loopt…..ik moet keuzes maken dus.

Is het dan allemaal zo beroerd? Nee, daar gebruik ik de lintjesregen voor.
Ik geef mezelf een lintje voor:

• Ik loop vier keer per dag gemiddeld 20 minuten, inmiddels heb ik zoveel nieuwe paadjes ontdekt dat ik keuze genoeg heb. (Daar denkt Skip anders over, hij wil er maar twee lopen, vanwege een bijtgrage hond).
• Ik ben inmiddels bijna 10 kilo afgevallen, niet alleen vanwege het lopen, maar ook door bewuster te zijn op eten en vooral niet te snaaien en snoepen.
• Ik slaap best goed, zonder chemische hulpmiddelen en teveel drank. Echt, ik ga op tijd naar bed (voor 12 uur lig ik erin….gekkie).
• Je zou de tuin, vanaf terras zuid, eens moeten zien…..zo gaaf, opgeruimd, onkruidvrij en klaar voor de zomer! (nou ja …het ingestorte hok en de druiven daargelaten)
• Ik durf dingen op te ruimen, weg te geven en weg te gooien.
  Dat betekent dat vooral jouw spullen (toiletspullen, schoenen, klompen, jassen en tassen) niet meer IN het oog en soms zelfs helemaal weg zijn. Op mijn slaapkamer is er een soort bewaarplek, jouw foto, je as, hoed en tas zijn daar, gewoon omdat het goed is.
  (In de huiskamer op jouw  oortjes tafel staat alleen een tekening van jou met een mooie waxinehouder die ik kreeg van Anne)
• Je fiets is ontmanteld, opgeladen en opgepompt…..nu kan ik er met anderen samen op uit.
• Je schoolplaten zijn goed terecht gekomen
• Je atlassen zijn geschonken, de oudste gaat naar Govert Schilling….die spaart ze.
• Sommige van jouw boeken zijn al meegenomen uit de minibieb.

Ik durf dus met hele kleine stapjes afscheid te nemen van spullen. Die voegen niets toe aan mijn bestaan.
Dat geldt ook voor een aantal mensen. Bijna 8 maanden ben je er nu niet meer. Hun leven gaat door…zonder mij….wel zo makkelijk.

Ik durf ook iets verder vooruit te kijken dan vandaag (dat kan morgen weer anders zijn)…

Er zijn nog genoeg hobbels over

• Ik durf de stap om weg te gaan met de KarinVan2 niet te maken, daar moet ik effe een duwtje voor krijgen.
  ….en ga ik dat MET of ZONDER Skip doen?
• Mijn grootste denkprobleem op dit moment: wat ga ik op 16 juni doen?
  70 zou je worden…..hoe ga ik een nieuwe traditie rondom jouw verjaardag maken?
• Ik hoop dat de (gevoelsmatig) opbouwende emotievulkaan eindelijk eens gaat uitbarsten, want echt diep en hard huilen….dat is me nog niet gelukt.

Het blijft aanmodderen….
maar voor nu …
Luctor et Emergo en Je Maintiendrai 
…………..al is het in mijn eentje