Blimage: van de rups en de vlinder

De rups in de #blimage uitdaging van Frans Droog, pakte me gelijk.

De rups als leerling.
Binnen een zeer korte tijd vreet de rups zich volledig klem. “Keken we vanuit onderwijs maar eens vaker zo naar leerlingen” dacht ik. Zet een leerling op een stuk waar hij zin in heeft en blij van wordt. Hij vreet dan alles toch? Natuurlijk snappen noch de rups noch de leerling waarom ze die honger hebben…ze vreten gewoon. Tot op het moment dat de rups een vlinder wordt….en de leerling een gelukkig mens.
En ze leefden nog lang en gelukkig!

Nee, zo kom ik er waarschijnlijk niet vanaf….de bedoeling is dat door #blimage (bloggen en een foto (image) anderen aangezet worden tot (edu)bloggen en niet dat ik onzin zit te verkopen. Natuurlijk wek ik daarmee wel iets op….irritatie, betweterigheid, taalnazi’s en weet ik veel meer.

Omdat de uitdaging doorgezet moet worden…ga ik tegenover de rups het resultaat van de vreterij zetten. Juist…de vlinder.

Waarschijnlijk hangt het de vaste lezer inmiddels de neus uit, dat gestudeer van mij…maar toch leg ik nu even de relatie rups/vlinder.

Afgelopen week ben ik gemiddeld 6 uur per dag bezig geweest met het schrijven van mijn eindscriptie voor de Master Leren en Innoveren. Ik heb gepoogd onderzoek te doen naar het spelen van een bordspel en het vergroten van de mediawijsheid van leraren en probeer de resultaten nu vast te leggen, gevolgd door conclusies en aanbevelingen.

Daar laat ik het even bij…terug naar de rups en de vlinder.

De rups als thesis

Een scriptie/thesis begint eigenlijk als een vlindereitje…gelegd op vruchtbare bodem en met voldoende licht en vocht komt er een rups uit. Het eitje van de studie werd ooit in een achtertuin gelegd…iets met ict bekwaamheid van leraren. Het vlindereitje werd een rups en op verschillende soorten planten werd er kennis gegeten.

De onderwijspsychologische eik (geen doorkomen aan), het communicatief fluisterende gras. Etend van bamboe werd met onderwijsontwerp een stevige basis gelegd, egotrippen vond plaats op een leiderschap(riet)sigaar. Ecolologisch Innoveren gebeurde met behulp van een vlinderstruik, vol met boundarycrossende bijen, hommels en neven en nichten van de rups.

De rups vrat en vrat en werd een onderzoekontwerp ….Go zeiden de zijdemeesters….vreten moet je en daarna ontpoppen!!

De rups zit nu in de cocon en wacht tot ie een bloedmooie thesisvlinder wordt. Dat weet hij niet, dat weet ik niet. Daarvoor zullen er nog vele codes geel, oranje en rood voorbij komen ach lieve vlinder…niet verdrinken of wegwaaien!!

De foto’s die hieronder volgen zijn door mij gemaakt en zouden een leidraad kunnen zijn voor de anderen….maar zoals door Frans aangegeven….alles mag/niks moet…daar zijn we nou die dwarsliggende en bloggende  onderwijsharten voor.

Hierbij de geef ik de #blimage uitdaging door aan: @sienjaal van didactict , @kardonsch met haar weblog  en aan Remko Boers maar zijn weblog is op vakantie