Auteur: Karin Winters

Om 9 uur verzamelden we ons vanmorgen om het LeerKRACHT forum even door te spreken. Welke sfeer willen we neerzetten, wat is ons doel en waarmee willen we deelnemers naar huis sturen.

De wanden werden volgeplakt met schoolnamen, inspiratiebronnen, het jaarprogramma, de workshops en meer.
Koffie werd naar binnen gereden.
Wij hadden er zin in.
We waren er klaar voor.

Ineens was er beweging in de gang en er stond er iemand in het lokaal.
We hebben plaats nodig, kunnen jullie nog ergens anders naartoe?
Hebben jullie de drie ruimtes die gereserveerd zijn wel nodig?

Afgelopen nacht was er een student dodelijk verongelukt. Hij zat samen met vier anderen in een auto.
Er was een ruimte nodig om in stilte te gedenken
Er was een ruimte nodig om met elkaar in gesprek te gaan. Docenten en studenten die daar onder begeleiding hun verhaal kwijt konden en samen konden rouwen.

Vanzelfsprekend pas je dan als ‘gasten’ je programma aan en geef je alle ruimtes terug.

Het voelde dubbel, wij samen aan het werk en in de gangen het verdriet om een verloren klasgenoot of student.

Bijna tegelijkertijd kwam ook het bericht van het vreselijke ongeluk in Oss bij ons binnen.
Het eerst wat ik dacht…het zal toch niet?

De stichting waar ik mijn onderzoek mocht doen voor mijn master leren en innoveren en waar ik nog steeds betrokken ben om een online community vorm te geven.
Drie gezinnen, een hele school, klasgenoten, leraren, bestuur…..het is niet voor te stellen hoe vreselijk veel mensen dit  treft.

In noord en zuid Nederland zijn vandaag zo verschrikkelijk veel mensen in de rouw.

Mij viel bij beide organisaties op, dat ze zo onvoorstelbaar snel kunnen schakelen,

• Communicatie naar de buitenwereld.
• Informatie naar ouders, leerlingen, studenten.
• Het organiseren van plaatsen waar mensen kunnen samenkomen om elkaar vast te houden en te rouwen.
• Het inschakelen van andere professionals om te helpen bij het verwerken.

Ook dat krijgt onderwijs, als middelpunt van de samenleving, op z’n bord.
Professionals die zelf verdriet hebben, maar ook anderen moeten steunen en helpen.
Als betrokken mens maar ook buitenstaander denk ik natuurlijk aan de nabestaanden en betrokkenen.
Maar ik denk ook even extra aan de leraren en de scholen van de student en de leerlingen.

Terwijl het hart gebroken is, het hoofd koel houden. Hulde!

Soms wringt er iets, alleen weet ik direct niet waar.

Gisteravond tijdens een workshop, met de vrouwelijke ondernemers, moesten we een aantal eigenschappen of gedragingen opschrijven die je bewondert in andere mensen.

De kracht van de herhaling of verveling?
Net als alle andere ondernemers van Nederland, was dat niet de eerste keer dat ik zo’n oefening doorliep. Ik ken ze inmiddels best goed…de tips en trucs en allerlei oefeningen om even stil te staan bij wie je bent en wat je wilt bereiken. Er zijn inmiddels wel tientallen ‘‘inspirerende’ sessies die ik daarover heb meegemaakt.
(Grappige is wel dat de inspirerende sprekers met hun eigen inspiratie gewoon voor 250 euro per avond in een achterafzaaltje voor 15 mensen hun kunstje moeten doen om brood op de plank te hebben.)

De vanzelfsprekende kreten als lef, humor, creatief, empathisch vermogen, kansen grijpen en fouten durven maken, komen op de meeste lijstjes wel voor.

Authentiek en echt zijn
Op mijn lijstje staat ook altijd authentiek en echt zijn.
Als ik het gevoel heb dat mensen onecht zijn of onecht overkomen haak ik af.
Wanneer het zakelijk gewoon even doorbijten is, ga ik vragen stellen of nog erger de boel saboteren.

Al blogbreiend geloof ik dat ik echtheid een beter woord vind dan authentiek.

• Echtheid is voor mij echt kijken en luisteren naar de ander.
• Echtheid is durven toe te geven dat je eigenlijk ook niet weet hoe en wat
• Echtheid is ook vrede hebben met zijn wie je bent, meer dan dit heb ik je niet te bieden.

Betekenis
Terug rijdend in de auto bleef het woord authentiek door mijn hoofd spelen.
Af en toe krijg ik te horen…je bent echt authentiek.

Op het moment dat er een huis te koop staat en er gesproken wordt over authentieke details, haken de kopers echter af.
Die details vragen namelijk nogal wat voorstellings- of verbouw vermogen.

Wat wringt er dan zo?
Soms voel ik me niet op mijn plek en heb ik het gevoel dat ik mee aan het doen ben omdat de omgeving of situatie dat van me verwacht.
Het voelt dan of ik meedoe aan een toneelstuk of een kunstje doe.

Dat voelt beroerd
Ik loop dan gevoelsmatig ofwel over hete kolen ofwel op mijn tenen.
De afgelopen weken heb ik dat gevoel te vaak gehad en gek genoeg realiseerde ik me dat gisteravond pas.
Daar moet ik mee stoppen!

Ik ben wie ik ben en ga me niet meer anders, beter, mooier of leuker voordoen dat ik ben.
Take it or leave it.

Nou nog effe zien welk mantra ik ga gebruiken om mezelf te overtuigen.

Wat denk je van: pompen of verzuipen?

Vanaf het moment dat we teruggekomen zijn van vakantie zit de vaart er weer in.
De vaste routines in- en om huis zijn weer opgepakt. Het tropenrooster heb ik niet volgehouden, dus de werkdagen zijn ook gewoon weer volle dagen.

Heb jij dat ook, van die voornemens?
Ik ga na de vakantie meer bewegen, minder drinken en eten?
En? Gelukt?
Het vakantiegevoel was bij mij eigenlijk na twee dagen alweer weg, laat staan de voornemens. Lees verder