Leeswijzer: Dit is mijn verhaal zoals ik aan zijlijn meegekeken heb naar de laatste werkjaren van mijn keukentafellief. Dit is mijn persoonlijke mening en ik beschrijf de gebeurtenissen zoals ik deze ervaren heb als partner van…
Wie de schoen past trekke hem aan!
De eerste tik
Ik denk dat het drie jaar geleden is, dat de afdelingssecretaresse hem een mail stuurde met het verzoek om een afspraak te maken met de afdelingsmanager om het te hebben over zijn vervroegd pensioen.
Dat viel rauw op zijn dak, want hij had al eerder aangegeven wel tot zijn 67e door te willen werken als docent. Daar dachten de manager, directeur en de mijnheer van personeelszaken blijkbaar anders over. Het feit dat de secretaresse een mail van die strekking stuurde verdiende geen schoonheidsprijs.
Het gesprek was kort want het aanbod was slecht. De enige die er beter van zou worden was de werkgever. Wat mij toen al verbaasde was dat de mijnheer van personeelszaken in opdracht van het management met een voorstel kwam. Bij mijn weten is die dienst er om in elk geval om de zaken van twee kanten te bekijken en ook de werknemer te beschermen tegen slechte regelingen.
Toen het voorstel door hem afgewezen werd, begon een vervelende tijd.
Ik geef toe hij is niet op zijn mondje gevallen, kan kritisch en soms zelfs cynisch zijn en laat zich niet ringeloren. Wanneer je ruim 30 jaar in dienst bent en je sporen op veel plaatsen in de organisatie verdiend hebt mag dat best wel. Een manager moet dan met steekhoudende argumenten komen waarom je bijvoorbeeld een studiedag moet bijwonen. Vraagsturing versus aanbodsturing.
Ach, helemaal vergeten??
Aan zijn 40-jarig ambtsjubileum werd geen aandacht besteed, het extra salaris kwam binnen maar verder bleef het stil. Het kan niet anders dan dat de afdelingsmanager het geweten heeft, als dat niet zo is, dan zou personeelszaken eens goed doorgelicht moeten worden.
Vlak voor de zomervakantie (bijna 2 maanden later) stond er een bos bloemen klaar, deze heeft hij niet opgehaald.
De tweede tik
De rol die hij had bij een grote opdrachtgever werd hem ontnomen. Er was geen sprake van onbekwaamheid zijnerzijds, maar achterklap waar grif naar geluisterd werd.
Vervolgens veranderde daardoor de inhoud van zijn werkzaamheden. Hij accepteerde dat en ging gewoon de krenten uit de pap vissen. Hij ontweek aanwezig zijn op de hoofdlocatie omdat hij er echt ziek van werd om daar te komen. Die fysieke ziekmakende weerstand heb ik verschillende keren meegemaakt.
Vlak voor de zomervakantie liep de bloeddruk zo hoog op dat er nog even bezoek aan de huisarts gebracht moest worden.
De start van het wegpestspel
In het daaropvolgende schooljaar (2015-2016) vond de manager het nodig om een beoordelingsgesprek te voeren. Zonder een voorafgaande melding werd de (matige) beoordeling bij hem neergelegd. Daarop volgde logischerwijs een niet al te prettig beoordelingsgesprek.
Wettelijk gezien behoort er een cyclus te zijn waarin, na een functioneringsgesprek, aangegeven wordt dat er een beoordeling gaat plaatsvinden. Deze beoordeling stond vol met aannames en zelfs leugens. Veel onderdelen waren voor waar aangenomen zonder dat er aantoonbare onderbouwing was.
Het kan niet zo zijn dat in een verslag van een beoordeling de woorden “ik vind” regelmatig voorkomen.
Dat is de weergave van een persoonlijke mening en niet een van een objectieve en meetbare observatie.
Op dat moment heeft hij juridische hulp ingeschakeld, want als er een spel gespeeld wordt zonder spelregels wordt het oppassen geblazen.
Bij het eerste gesprek m.b.t. de klacht over de beoordeling werd nogmaals een aanbod gedaan om vervroegd met pensioen te gaan. Voor hem voelde dit als chantage, als jij nu vertrekt, dan hebben wij het nergens meer over.
Na 36 jaar zelf ontslag nemen is natuurlijk geen optie en de mijnheer van personeelszaken zat weer aan de kant van de directie en de manager.
Als werknemer heb je geen enkele mogelijkheid om bezwaar te maken tegen de inhoud van een beoordelingsgesprek en bijbehorende verslag.
Wanneer de directeur de manager beschermt en de werknemer afvalt, heb je een zeer zware dobber om er iets aan veranderd te krijgen.
Dat was ook hier het geval. De bezwaren werden door de directeur van tafel geveegd en de beoordeling werd op kleine punten afgezwakt maar niet herzien.
Vanaf dat moment is de werkgever (lees directeur en manager) in gebreke gebleven.
- Een definitieve beoordeling hoort ondertekend te worden of in elk geval voor gezien gesigneerd te zijn, voor deze in het personeelsdossier verdwijnt.
- Er volgt altijd een plan van aanpak of een verbeterplan uit dit gesprek, ook dit moet door beiden voor gezien of mooier voor akkoord getekend worden.
- Na een beoordelingsgesprek en een verbeterplan hoort er binnen een half jaar wederom een beoordeling plaats te vinden.
Geen van bovenstaande acties heeft plaatsgevonden. Er heeft wel een verbeterplan gesprek plaatsgevonden waarin de manager achter de feiten aanliep, maar waar geen verdere verslaglegging van is. Er heeft na zes maanden geen tweede beoordelingsgesprek of een nieuw functioneringsgesprek plaatsgevonden.
De laatste loodjes
In januari 2016 vond er op zijn initiatief een gesprek plaats met de manager over zijn vertrek een jaar later. Vooral de vervanging voor zijn lessen moest geregeld worden. Net voor de zomervakantie was dat gelukkig ook het geval.
Afgelopen juni is hij 65 geworden (bedankt voor de kaart en de bloemen…..oh wacht….weer niets ontvangen).
En het bleef stil….doodstil.
Vorige week, negen dagen voor de datum die hij gekozen had om te stoppen met zijn actieve werkzaamheden, had hij een “exit” gesprek met de directeur en manager.
Vanzelfsprekend droegen zijn houding en gedrag er toe bij dat het gesprek welgeteld 13 minuten duurde.
Maar zelfs daar hadden echte onderwijskundige leiders hun eigen belangen terzijde kunnen schuiven, hun waardering kunnen uitspreken en op een waardige nette manier afscheid kunnen nemen van iemand die ruim 37 jaar werkzaam was bij deze werkgever (en de voorgangers).
De bos bloemen, chocoladeletter, speculaaskoek en de 190 euro aan VVV bonnen (waar hij zelf voor koos), heeft hij op 30 november meegenomen. Een andere manager nam en kreeg wel de ruimte van hem om even stil te staan bij het afscheid.
De stilte omzeild.
Omdat het voor zo stil bleef, hebben we in september besloten het “formele” afscheid zelf te organiseren.
Morgen, 7 december 2016, vindt er een minisymposium plaats waarvan wij zelf de regie hebben.
De vier sprekers zijn in september al gevraagd en de locatie (vanzelfsprekend zelf gefinancierd) is geregeld.
Uit zijn ruim 40-jarige onderwijsloopbaan zijn mensen uitgenodigd (er was geen nee bij). Ze zijn er (bijna) allemaal bij.
Een aantal collega’s, de directeur en manager zijn niet uitgenodigd en ook niet welkom.
Als het moet zet ik ze persoonlijk buiten de deur.
Wat ik ervan vind?
Wat mij betreft horen een directeur en een manager die zo met mensen omgaan niet thuis in de functie die zij bekleden.
Met name de manager is niet in staat gebleken een persoonlijke mening om te zetten naar professioneel gedrag. De manager realiseert zich waarschijnlijk niet eens wat dit de afgelopen jaren met hem (en mij) gedaan heeft. Ik neem dat de manager heel erg kwalijk.
Ik weet dat wij vandaag een prachtig feestje vieren en dat mijn keukentafellief daar met plezier op gaat terugkijken. Aan ons, de aanwezigen op het symposium, de sprekers en zijn (online) netwerk zal het niet liggen.
#AjuusROC zal ik maar zeggen dan…
36 reacties
Ha karin, klinkt bekend! En niet verdiend. Super dat je een eigen afscheid organiseert zoals het hoort. Sommige systemen zijn zo ziek dat het een zegen is om er geen onderdeel meer van te zijn. Gelukkig zijn er nog genoeg leuke dingen te doen.
Uit tweets had ik al begrepen dat de relatie met de werkgever verstoord was. Maar dit verhaal is schokkend. Dat dat bestaat anno nu. En dat niemand ingegrepen heeft. Ik hoop dat leerlingen en misschien ook de directe collega’s de laatste jaren nog wel voor werkplezier hebben gezorgd.
Gelukkig zijn jullie een sterk koppel. Knap dat jullie zelf een mooi afscheid organiseren Geniet er van. En dat jullie met veel plezier aan deze dag terug blijven denken.
Joan
Heel veel plezier met het feest en alles dat volgt, keukentafelgeliefden.
Kijk alleen om naar wat jullie vooruit doet kijken.
@Ria, gelukkig gaan we samen een mooie (nog even wennen) tijd tegemoet. En je kent het systeem als geen ander 🙂
Heel herkenbaar!
helaas een herkenbaar verhaal en dat hier nog steeds niets mee gebeurt, is onbegrijpelijk… vooral sinds de schaalvergroting in het mbo lijkt er geen ruimte meer om persoonlijk te mogen zijn. Zo jammer is dit.
Ik hoop dat het symposium jullie deze ellende snel doet vergeten en dat je keukentafelliefde een heerlijke welverdiende pensioentijd gaat genieten!
Maak er een mooi feestje van en laat de rest achter ..
Liefs
Heerlijk als je zelf de regie mag voeren over zo’n bijeenkomst.
Natuurlijk beschrijf jij het verhaal vanuit je optiek als ‘partner van…’, maar hebt het vast niet uit je duim gezogen. Daarvoor klinkt het relaas helaas te bekend.
Ik kan me heel goed vinden in de woorden van Frans: kijk vooruit en zeker niet (in wrok) achterom. Daar wordt niemand beter van. En over 1000 dagen (https://techinonderwijs.wordpress.com/2016/07/28/1000-dagen-na/) lach je erom. Ik althans wel.
Veel plezier morgen. Dat het een dag mag worden die de kiem legt voor louter mooie herinneringen!
@joan daarom staat de post er nu, morgen is het een feestdag! Hij heeft het verdiend en had dit allemaal niet verdiend!
@Albert, voordeel van Bloggen is….als ik op publish geklikt heb dat het ook weg is. Ik hoop alleen dat de organisatie er iets van leert (als het daar ooit terecht komt). Heb lang getwijfeld of ik het moest schrijven…maar een bloggershart klopt altijd 🙂 En we delen morgen de mooie dingen
@Frans, OF WIJ GAAN GENIETEN!! Hij krijgt nog wat verrassingen 🙂 speeches enzo
@Marie, dank je wel….en nu moet ik nog 13 jaar werken 🙂
Hoi Karin en keukentafellief,
Herkenbaar verhaal en helaas stuitend gedrag van manager. Goed dat jullie zelf afscheid hebben geregeld (heb ik ook gedaan en dat voorkomt ‘ het waren drie fijne dagen’-gelul. Veel plezier samen en tor ziens in onderwijs- camper of keukenland.
Jeetje. Niets aan toe te voegen. Vooruit kijken: maak er een mooi feestje van.
@Casper zo of wij er een mooi feestje van gaan maken, genieten want zoveel oude bekenden van Gildevaart inclusief de oud directeur en veel oude (mede zuurpruimen) Muppetshow in wording 🙂
Sjongejonge. Toonbeeld van gang van zaken waar je van uit zou mogen gaan dat het niet meer bestaat. Wel dus. Streep er onder, proost en genieten!!!
Brrrrr. Ik heb helaas meer van deze verhalen gehoord. Ook bij andere organisaties buiten het onderwijs. Ik hoop op tijd te zijn vandaag.
Een verhaal heeft altijd twee kanten. Dit is de ene kant en ik begrijp dat je het opneemt voor… Ik ken de betreffende manager als een lief mens en herken dit absoluut niet…maar iedereen heeft recht op een goed afscheid na zoveel jaren dienst. Maak er een goed feestje van!
Herkenbaar verhaal. Organisaties (profit en non-profit) vergeten steeds meer de menselijke maat, nu dus ook weer. En binnen onderwijs dan maar blijven praten over bekwaam en bevoegd. Misschien goed om deze discussie ook eens te starten voor niet onderwijskundige rollen/functies want denk dat er nog genoeg onbekwamen mensen zitten op management functies. Zo ga je niet om met mensen!
Maak er feest van! Helaas moet je zelf de slingers ophangen.
Geniet van het nieuwe leven!
@Jos, dank voor je reactie. Ik denk ook dat een verhaal twee kanten heeft. Ik denk dat een relatie als collega ook anders is dan als leidinggevende/werknemer.
@Marcel, de slingers hangen 🙂
@wilfred, tot vanmiddag…we gaan er een goed feestje van maken! Ik heb al genoten van de voorpret
@Albert, 1000 dagen? veel 🙂 maar jij bent ook prima terechtgekomen na de ellende 🙂
Wat een nare manier van omgaan met een professional. Ik ben blij dat jullie het positief gaan afsluiten met de mensen die er echt toe doen. Heel veel plezier vandaag!
@Annet en of we plezier gaan hebben!! Voorpret is begonnen
Vermoed dat veel onderwijscollega’s wel zo’n verhaal van nabij hebben meegemaakt. Tenenkrommend, maar je trekt hier bijna altijd aan het kortste eind. Goed dat je het zo hebt opgeschreven; ms een goede casus om te gebruiken binnen menig managerscursus . Enjoy !
Pluk deze dag!
@Henk en @Harm we plukken de dag niet alleen, we zetten hem in een grote vaas!
Manager is duidelijk blijven hangen in het eerste deel van zijn competenties.
Nooit stilgestaan bij het tweede deel. Te triest voor woorden.
Competenties voor de manager.
1. Managers willen een bepaald doel of resultaat bereiken: daar zijn ze verantwoordelijk voor.
Voor managers is het belangrijk dat ze een eigen mening, idee of visie hebben en dit ook (durven en kunnen)
uitdragen.
2. Maar managers hebben meer kwaliteiten nodig o.a. om de samenwerking te stimuleren, ander aan te zetten, te
motiveren, te ondersteunen of te faciliteren: dit om gewenste resultaten te bereiken.
@Herman, precies en dat is best jammer 🙂 maar dat is mijn mening 🙂
strategie. herken het. niet netjes. verdient geen schoonheidsprijs maar je leert ook weer wat van. toch veel plezier!
@Karin ik ben blij dat ik even geen werknemersvleesch meer ben en ja ook hiervan geleerd. Soms laten gaan en soms opstaan
Geweldig dat jullie dit voor deze meneer doen hij heeft t zeker DIK verdiend hoop dat t een geweldig feest word
Lieve Paul en Karin,
Geniet erg van dit welverdiende feest. Probeer vooral de mooie dingen te onthouden, en daar zijn er veel van.
Heel mooi en helder opgeschreven. En heel lief van je dat zo te doen.
Hoop dat de andere kant vandaag en slechte dag heeft. Zo te lezen weer een voorbeeld van het Peter pinciple. Op zijn Cruyfiaans: een leidinggevende is alleen nuttig als je er wat aan hebt.
Gisteren het feest van de toekomst.
Een er dat ik er bij mocht zijn.
Troost:
Zoals mijn schoonmoeder altijd op z,n Gelders kon zeggen ” onze lieve
Heer zal ze wel krijgen”
Jee, Karin wat ongelooflijk naar. Hoop dat jullie eigen feest mooi is geweest!
Reacties zijn gesloten.