De #50 books vraag van deze week is, wat is jouw fijnste leukste en ontroerendste reisverhaal?
Een reisverhaal zal er van mijn kant niet komen.
Waarom zou ik de lezer vervelen met het verslag van een leuke camping, een fijn huisje of een leuk hotel.
Dit reisverslag neemt je mee op het ontdekken van mijn leren.
Vaste lezers op dit weblog of volgers op Twitter weten dat ik sinds augustus de stap naar het schoolse leren voor een papiertje gemaakt heb. Ik volg een Master Leren en Innoveren in Wageningen.
Als levenlangleren specialist en autodidact is dat de enige manier om te voldoen aan de eisen die gesteld worden in vacatures, maar daarnaast wil ik ook mijn nieuwsgierigheid bevredigen in een formeel en gestructureerd proces.
Ga je mee op mijn reis?
In Munchen startte de “summercourse” waar wij in 5 dagen naast een vast congres met presentaties over onderwijs en onderzoek, ook ons eigen reisprogramma hadden.
Vanaf de eerste dag ging de reis over, voor mij, ongebaande paden.
Onderzoek, publiceren en soms een klein beetje herkenning in het presenteren. Maar ook de gesprekken met de reisleiders en de experts, op de verschillende eilanden van kennis, waren prachtige uitstapjes.
Het reisgezelschap is divers maar aan de andere kant homogeen. We hebben namelijk allemaal “iets” met onderwijs. Ofwel omdat mijn reisgenoten voor de klas staan en daarnaast een opdracht hebben, ofwel omdat zij werkzaam zijn in “lerende” organisaties.
De rugzak van een ieder is dus gevuld met kennis en ervaring en energierepen, om elkaar door de dalen van motivatie te trekken.
Nou moet ik toegeven, in Munchen ben ik wel links en rechts van de “geplande excursies” afgeweken en heb me regelmatig gelaafd aan de fantastische kunst in musea daar.
Vanaf begin september zit ik in de “flow” van de studie en zijn er dus thema reizen geboekt.
De eerste themareis was die van teamleren, waar naast de vaste excursies op vrijdag ook nog eens een vrije keuze was in de huizen van kennis.
De entreekaarten voor de onderwerpen werden “gezamenlijk” ingekocht. Dat betekent dat ik met 3 andere reisgenoten, samen een reisverslag mocht schrijven.
Over de modderstromen, gemiste bussen en geannuleerde tripjes zal ik hier niet schrijven, maar ook dat hoort bij een reis van leren. Gelukkig is het reisverslag de annalen ingegaan als voldoende.
Mijn eigen reisverslag (het portfolio) van het leren, voldeed nog niet aan de standaard waaraan een happyhome moet voldoen. Daar moet ik nog fors werken aan de eisen die aan een goed verblijf in de opleiding gesteld worden. Niet alleen het bosje bloemen en de fleurige gordijnen maar ook brandveiligheid en toegankelijkheid moet voldoen aan de gestelde eisen.
Op dit moment staat het reisverslag van 4000 woorden rondom de verkenning van leerpsychologie en met name Motivatie in de eerste conceptversie klaar om aan het eind van deze week in te leveren.
Ook op deze reis van de historie van motivatie theorieen naar het heden heb ik weer heel veel nieuwe invalshoeken en uitvalsbases gezien.
Mijn reis van het leren is een oneindige, met telkens een nieuwe horizon en een andere windrichting. (lees: ze is chronisch het spoor bijster).
Mijn gidsen op deze reis moeten genoegen nemen met mijn slechte planning, ad hoc richtingen en oeverloze chaos.
Ja, ik heb het mooie weer van vandaag aan mij voorbij laten gaan, want de reis naar kennis heeft geen ander klimaat nodig dan een “gezond en motiverend” leerklimaat.
Dat ik daarvoor heel soms de dingen in de “echte” wereld moet laten voor wat het is en ik ook mijn passepartout voor het festival van werken soms mis…ach….de reis van mijn leren biedt zoveel voldoening dat ik zelfs dat voor lief neem.
#50Books is een wekelijkse opdracht gepubliceerd door drspee.nl