Natuurlijk ga ik ‘alle dagen bloggen’ niet halen, daar is ons leven momenteel te veel voor in beweging.
Toch keek ik net even terug en zag dat ik vanaf de TGIF HOPPA (30-12-2016) tot en met vandaag elke dag een blogpost schreef.
Dat ging me eigenlijk makkelijk af. Sterker nog, ik merk dat er inmiddels heel veel posts in de steiger staan.
Vijftig blogposts achter elkaar, alsof ik niks anders te doen heb en thuis niks te vertellen heb.
Wat een bewondering heb ik voor Wilfred Rubens, die naast heel regelmatig bloggen ook nog eens top inhoud levert.
Hoe gaat het met inhoud en ritme?
Door elke dag te bloggen ben ik alerter op onderwerpen en lees ik gretiger andere blogs en artikelen en klik ik vaker op links.
Ook merk ik dat het schrijven steeds vaker op een vast tijdstip plaatsvindt.
Wat wel lastig is, is dat onderwijs en onderwijsinhoud er bekaaid vanaf komt.
Daar ga ik wat meer aandacht aan geven, maar ook meer mediawijsheid en gamification staat op mijn te bloggen lijstje.
Wees gerust!
Deze retrospectieve nietszeggende posts zijn eigenlijk alleen voor mezelf van belang.
Mijn weblog is namelijk nog steeds mijn externe geheugen.
Maar ja, nu ik elke dag schrijf weer terug naar de oorsprong van bloggen: online dagboek.
Waar doe ik het voor?
Natuurlijk doe ik dit om kans te maken op de prijs van de onderwijsraad voor de beste blogger, blogpost, meest gelezen, meest gedeelde, meest tot interactie aanzettende blog…blabla
Jammer dat ze zelf niet eens de moeite genomen hebben om op welke wijze dan ook te reageren op mijn blogpost die daarover ging.
Lastig he, Onderwijsraad om met (kritische) bloggers om te gaan?