Zo deze dag zit erop.
Om 6 uur vanmorgen zaten we in de auto, 7 uur leverde ik Paul af bij de zusters en om 8 uur vertrok hij naar de operatiekamer.
Voor ik verder schrijf….
De tumor is helemaal verwijderd. Er is ook een klein stukje van zijn jukbeen (of daar in de buurt) weggehaald, al bot dat aangetast was. Gelukkig nog geen hersenvlies waar problemen mee zijn. Ze hadden liever nog iets meer rondom de tumor weg willen halen, maar dat kon gewoon niet.
Daar moet dan de bestraling maar voor gaan zorgen, dat restjes ook kapot gebrand gaan worden.
De pennen voor het kunstoog zijn geplaatst.
Dus al met al….succesvolle operatie.
Het wachten zonder te weten was voor mij best zwaar.
Als ik nog niet grijs was geweest, was ik dat vandaag geworden.
Omdat er voor mij niets te halen was in het ziekenhuis, ben ik voor zover mijn hoofd het toeliet, gewoon aan het werk gegaan.
Het werd 10 uur, 11 uur, 12 uur en om 1 uur had ik een afspraak….telefoon de hele tijd mee, naast me op tafel. Om 2 uur nog steeds geen telefoontje.
Mijn moeder gebruikte daar vroeger bij zulke spannende dingen een gezegde voor.
Je kon een ei in mijn gat gaarkoken.
Voor ik echter te ongerust werd, belde de operateur.
Operatie geslaagd en omdat ze nog wel op wilden passen voor nabloedingen, zou verkoeveren wel even duren.
Rond een uur of half vijf….vijf uur….half zes……
Op de afdeling waar ik om vijf uur binnenstapte, was geen bed met Paul erin te bekennen.
Bij navraag aan de balie kreeg ik te horen dat het wel even kon duren.
Oplossing? Nou gewoon af en toe terugkomen.
Zorgen? Wie ik? Ben je gek joh….
(dat opvangen van partners en hen geruststellen en informeren blijft wel een dingetje hoor!)
Om half zes belde mijnheer Laaper mij vanuit zijn bed op de juiste plek.
Zucht!!!
Hoe hij eruit ziet?
Dat valt me echt mee. Een paar krammen in zijn gezicht en (iets dat lijkt op een vergeten) operatiehandschoen in zijn oogholte die met nietjes is vastgezet.
Suf en misselijk heb ik hem maar lekker gelaten waar hij is.
Ik zit nu aan een borrel.
3 juli 2019 gaat de boeken in als: Wissen die dag!
Oh, kom niet langs in Groningen, stuur geen kaarten!
De verwachting is, dat ik hem vrijdag of zaterdag al mag ophalen.
Een ziekenhuis is er niet om beter te worden, dat doen we thuis wel.
(Kut daar gaat mijn vrije weekend: borrel, bank, boek.)
Lieverds, we hebben zoveel steun aan de reacties, kaarten, mailtjes en telefoontjes.
DANK!!!