Dit keer zeggen beelden en woorden niet genoeg, hier had je bij moeten zijn. Vanaf 10 uur ‘s morgens dwaalden hordes Schotten, velen in Kilt door de stad. Het was onze laatste conferentiedag en Ger en ik moesten nog aan de bak. Telkens als we even tijd hadden toch de straat maar weer op. Om 10 uur gingen de kroegen al open, Manchester werd niet drooggelegd, eerder verzopen. De avond ervoor hadden we al heel veel “vrienden” in de hotelbar, gedurende deze laatste avond kregen we er heel veel vrienden bij. Dit is wel te zien op de foto’s. Een grote deinende mensenmassa, blauw blauw blauw. Niet alleen de neuzen en de shirts maar vooral de inwendige mens. Wat een massa echt heel dronken mensen hebben we gezien. Bij het chinese restaurant grapte ik tegen een (toen al droevige) “vriend”, swop shirts? en gewoon opstaan, shirt uit en klaar (in the pocket). Later in ons hotel (voor 11 uur terug ivm verwachte relletjes, viel reuze mee), veel echt heel verdrietige mensen, 2-0 verloren daar hadden ze nou niet die 36 jaar op gewacht. Het verdriet werd echter goed verdoofd met een “paar” biertjes. Leuk om meegemaakt te hebben, kijk thuis wel naar de samenvatting.
