Vanmiddag was de eerste bijeenkomst van het ROC MN vrouwennetwerk. De reacties vooraf waren vanzelfsprekend van de mannelijke collegae (waarom jullie wel en wij niet,….).
Het initiatief van een vrouwennetwerk lag er langer en is vandaag op uitnodiging van een kleine kern vrouwen in het ROC gestalte gegeven.
Kort door de bocht: er zijn te weinig vrouwen te vinden in management (top) posities .
In ons ROC valt het mijns inziens nog mee en het is absoluut geen vrouwonvriendelijke organisatie maar ook daar is het management (in de breedste zin des woord) geen afspiegeling van de samenleving.
Heleen Mees was uitgenodigd om vanuit haar rol in de organisatie Women on Top inclusief haar ervaringen in de campagne van Hillary Clinton en haar column in het NRC reacties los te maken.
Persoonlijk voelde ik me voor een groot deel aangesproken door haar verhaal, maar gezien mijn dubbele ervaring, ook af en toe wat ongemakkelijk. De aanwezige vrouwen van het netwerk zijn eigenlijk allemaal hardwerkende directeuren, managers, beleidsmedewerkers en coördinatoren, die hebben het aardig voor elkaar. De kracht van het netwerk kan volgens mij gaan liggen in ervaringsuitwisseling en tips om ambities van vrouwen kracht bij te zetten. Om elkaar te leren dat ambitie geen vies woord is en dat je ook ambitie mag hebben.
Eigenlijk was het gewoon heel gezellig en vooral niet hiërarchisch (of politiek). Vrouwen in deze setting vinden elkaar (leuk) of niet, ongeacht de rol die ze hebben (intuïtie telt zwaarder dan hiërarchie).
Mijns inziens zouden meer vrouwen in het management (ook bij het ROC) het vriendelijker, leuker, slagvaardiger minder politiek maken en er zou minder (delete delete delete) mannengedrag zijn.
Teruglezend vraag ik me even af of ik nou mezelf als vrouw zit te verontschuldigen of bij voorbaat zit te verdedigen en of ik mannen of vrouwen nu tekort doe?
Tsja kweenie hoor…..even aan de chocolade.
Wordt zeker vervolgd.
Over de foto, Lucy Schmitz in gesprek met Heleen Mees.