Karin Blogt

Heel streng zijn en nee zeggen als er iemand een afspraak wil maken.
Dat legde ik mezelf op voor de agenda van de komende week.
Niet omdat ik niets wil doen, maar om even de tijd te nemen om andere dingen dan anders te doen.

Ik ga lekker luchtfietsen.

Ik ben aan het plannen maken die niet uitgevoerd hoeven te worden.
Natuurlijk moeten er wel dingen gebeuren…maar ik hoef niet naar afspraken toe.

Waarschijnlijk eindigt de week in gefrustreerd zijn want ik had dan meer willen doen.

Idee: misschien handig om de todoetjes even te delen…kunnen jullie me alert houden.

• BTW aangifte x 2
  (waar shittie genoeg een of twee boekhouddingetjes aan vooraf moet gaan).
• veel updates captcha’s en andere webdingen die allang hadden gemoeten.
• Huis buur A en buur B in de gaten houden.
  (dat wil zeggen: katten voeren, poepscheppen, planten watergeven, postbus legen, kippen voeren.
• Kleding van winterkast naar zomerkast slepen en vice versa.
  er dan achter komen dat ik ‘niets heb om aan te trekken’, dus op kledingjacht moet.
• Bladblazen, want ik kreeg er uiteindelijk na lang zeuren een voor mijn verjaardag.
  Blazen, zuigen en versnipperen….yeah!
• De keuken witten en soppen
  (2 muurtjes maar en de bovenkant van kastjes soppen, waarschijnlijk de vloer schrobben en cerf van kastdeuren bikken)
• Ramen zemen, maar alleen als de garantie is dat het nooit meer waait en regent.
• Dat spuuglelijke telefoonkastje verven met de wonder verf van Annie Sloan
  (de verf moet nog wel gekocht worden, kwasten ook en de winkel waar ik de verf nog moet gaan kopen is maar drie dagen per week open)
• Als ik dan toch aan het verven ben….de kringloop leegkopen….alles schilderen..op marktplaats zetten en een reis naar de Maledieven boeken.

*Luchtfietst vrolijk verder*
Het is nog geen volgende week.

#PHOT Photo On Today (Donderdag), een blogexperiment van Karin Ramaker.
Een vrije foto-opdracht: een zelfgemaakte foto, zonder thema met of zonder begeleidende tekst, maar wel mét een titel.

De bedoeling was dat ik een sfeervolle blogpost ging schrijven over het meest gefotografeerde kerkje op Texel. Die foto krijg je er gratis bij.

Ik ben even bij mijn moeder op Texel.
Zij ging vandaag voor een staarbehandeling aan haar oog in het ziekenhuis in den Helder..

Staaroperaties zijn lopende band werk.
Voor iemand die dat voor het eerst meemaakt is het allemaal iets anders.

Laten we voor de grap (of om door te krijgen hoe erg het is) eens vanuit het perspectief van mijn 87-jarige moeder kijken.
Gaat u even mee met het avontuur vanuit (het ene oog) van mijn moeder?
Noot vooraf: ik overdrijf soms….dus de korrel zout moet je voor lief nemen.

Dag mevrouw, welkom in ons ziekenhuis.
U moet zich bij deze paal aanmelden met uw identiteitsbewijs
Heeft u een identiteitsbewijs…steek dat dan in de gleuf.
En nu?
Nu moet u wat vragen beantwoorden.
Oh, ik zie dat u wat moeite heeft met onze aanmeldpaal.
Zal ik u even helpen? Mag ik even met u meekijken?

Heeft u afgelopen 3 weken in een buitenlands ziekenhuis gelegen?
Moeder: wat zegt u?
Vrijwilliger: HEEFT U AFGELOPEN WEKEN IN EEN BUITENLANDS ZIEKENHUIS GELEGEN?
BENT U IN AANRAKING GEWEEST MET VARKENS?
BENT U AFGELOPEN WEKEN IN EEN ASIELZOEKERSCENTRUM GEWEEST?
………….

Oh mooi, hier is uw afspraakbevestiging.
U moet op de gang van de poli even de QR code langse de scanner halen.
Wat?
Dat plaatje moet u boven bij de poli, langs de scanner halen.
(vragend kijkend nu enigzins verwarde 87 jarige vrouw denkt, waar ben ik?)

Ze zucht opgelucht als poli 28 (de gele lijnen gevolgd hebbende) in zicht is.
Weer een paal en ook daar kijken meerdere mensen vragend om zich heen.
Wat nu?
Na weer enige hulp kan zij verder.
(De QR code is dat zwarte dingetje en een afstand van 10 centimeter is niet tegen het ruitje aan)
Gelukkig nu weet de hele gang inmiddels dat mevrouw S. aangemeld is, lettergrootte 64 is op 5 meter afstand leesbaar.

Na binnen zonder kloppen in de wachtkamer van poli 28, zakt ze wat moedeloos op de stoel.
Het is echt heel spannend, die staaroperatie.

Gelukkig komt de verpleegkundige snel uitleggen wat er gaat gebeuren.
U bent niet meneer de Visser neem ik aan, begint ze met een grap

We gaan uw oog even verdoven en we doen er even een korreltje in om de pupil te vergroten.
Dan is het afwachten geblazen.
Welk oog….links toch, dan doe ik daar het bandje om uw pols.
Wilt u even de stoel naar voren schuiven en uw hoofd achterover doen?
De verpleegkundige druppelt en komt vervolgens terug met in haar blote hand een korrel…die wordt met een pincet in het oog gedropt.
(ik ben geen expert…maar steriel?).
De verpakking van de druppel wordt met een plakbandje op haar rechterschouder geplakt.

Haar verhaal en vragen kan ze niet kwijt, want de deur gaat weer open.

De wachtkamer druppelt vol en het wordt een soort van gezellig.
Namen, geboortedata, welk oog..eerste of tweede keer worden breed door de wachtkamer gedeeld. We genieten allemaal lekker mee met de discussie over wel of niet een linker- of rechteroog dat aan de beurt is,

De oogarts is inmiddels ook binnengekomen en gaat nog even naar het toilet (hetzelfde als waar de patiënten ook gebruik van maken).
De grap: hopelijk wast hij zijn handen wel….valt niet echt goed bij het publiek.

Mijnheer zusenzo gaat als eerste in de productielijn:

Op de stoel, blauwe slofjes aan, mutsje op, slabbetje om…en iedereen mag meekijken.
De volgende etappe voor mijnheer zusenzo mogen we ook helemaal meemaken.
Gesprekken door een open deur van het voorportaal volgen we allemaal woord voor woord.

Om even over 3 uur kunnen we vertrekken, kapje op en druppelen.

AVG en privacy in het ziekenhuis…daar valt nog wel wat aan te verbeteren.

Om 9 uur verzamelden we ons vanmorgen om het LeerKRACHT forum even door te spreken. Welke sfeer willen we neerzetten, wat is ons doel en waarmee willen we deelnemers naar huis sturen.

De wanden werden volgeplakt met schoolnamen, inspiratiebronnen, het jaarprogramma, de workshops en meer.
Koffie werd naar binnen gereden.
Wij hadden er zin in.
We waren er klaar voor.

Ineens was er beweging in de gang en er stond er iemand in het lokaal.
We hebben plaats nodig, kunnen jullie nog ergens anders naartoe?
Hebben jullie de drie ruimtes die gereserveerd zijn wel nodig? Lees verder

Soms wringt er iets, alleen weet ik direct niet waar.

Gisteravond tijdens een workshop, met de vrouwelijke ondernemers, moesten we een aantal eigenschappen of gedragingen opschrijven die je bewondert in andere mensen.

De kracht van de herhaling of verveling?
Net als alle andere ondernemers van Nederland, was dat niet de eerste keer dat ik zo’n oefening doorliep. Ik ken ze inmiddels best goed…de tips en trucs en allerlei oefeningen om even stil te staan bij wie je bent en wat je wilt bereiken. Er zijn inmiddels wel tientallen ‘‘inspirerende’ sessies die ik daarover heb meegemaakt.
(Grappige is wel dat de inspirerende sprekers met hun eigen inspiratie gewoon voor 250 euro per avond in een achterafzaaltje voor 15 mensen hun kunstje moeten doen om brood op de plank te hebben.)
Lees verder

Vanaf het moment dat we teruggekomen zijn van vakantie zit de vaart er weer in.
De vaste routines in- en om huis zijn weer opgepakt. Het tropenrooster heb ik niet volgehouden, dus de werkdagen zijn ook gewoon weer volle dagen.

Heb jij dat ook, van die voornemens?
Ik ga na de vakantie meer bewegen, minder drinken en eten?
En? Gelukt?
Het vakantiegevoel was bij mij eigenlijk na twee dagen alweer weg, laat staan de voornemens. Lees verder